Gizarma – Opis i Historia
Gizarma to broń drzewcowa charakteryzująca się długim, płaskim grotem umieszczonym na drzewcu o długości od 2 do 2,5 metra. Często zdobiona była chwostem u nasady żeleźca. Początkowo jej żeleźce przypominało kosę, osadzoną pionowo, z długim, poziomym szpikulcem oraz dwoma bocznymi kolcami. W późniejszych okresach średniowiecza gizarma przeszła istotne modyfikacje.
Budowa Gizarma
W końcu średniowiecza, żeleźce gizarma zyskało nowy kształt. Charakterystyczne cechy to:
- Ostry grot skierowany ku górze
- Sierpowaty hak poniżej grotu
- Kolec skierowany w bok pod hakiem
- Dwa kolejne kolce u podstawy, zwrócone w przeciwne strony
Zastosowanie Gizarma
Broń ta była wykorzystywana przede wszystkim przez piechotę, zwłaszcza w starciach z konnicą, gdyż haki pozwalały na ściąganie jeźdźców z koni. Gizarma pojawiła się w XI wieku we Francji i prawdopodobnie wywodziła się z narzędzi do trzebienia krzaków. Następnie dotarła do Anglii, a w XV wieku stała się popularna w Europie Zachodniej. W Polsce gizarma była używana głównie przez piechotę gdańską.
Wyginięcie Gizarma
W miarę upływu czasu gizarma straciła swoje zastosowanie bojowe, podobnie jak halabarda i glewia, stając się bronią paradną. W XVII wieku całkowicie zanikła z użytku.
