Gelazjusz I
Gelazjusz I, znany również jako Gelazy I, był 49. papieżem Kościoła katolickiego, pełniącym swój urząd od 1 marca 492 roku do 19 listopada 496 roku. Urodził się w Rzymie, a jego korzenie sięgają Afryki. Pełnił funkcję sekretarza papieży Symplicjusza i Feliksa III.
Życiorys
W czasie swojego pontyfikatu Gelazjusz I stawił czoła licznych wyzwaniom, w tym schizmy akacjańskiej oraz konfliktom ze Wschodem. Jego działania miały na celu umocnienie Kościoła w obliczu narastających problemów, w tym poglądów pelagiańskich. Gelazjusz bronił dogmatów chrystologicznych, które zostały wypracowane przez Leona I na Soborze Chalcedońskim.
Pontyfikat Gelazjusza I jest określany jako okres gelazjańskiego renesansu, w którym sformułował dogmat o grzechu pierworodnym oraz wprowadził tezy dotyczące podziału władzy między cesarstwem a papiestwem. Jego zarządzenia dyscyplinarne wpłynęły na prawodawstwo kościelne.
Doktryny i działania
- W 494 roku sformułował doktrynę dwuwładzy w liście do cesarza Bizancjum.
- Na synodzie ogłosił zasady kształcenia duchownych oraz podział funduszy kościelnych.
- Walka z heterodoksią, w tym arianizmem i monofizytyzmem, oraz publikacja traktatu De duobus naturis in Christo.
- Zwalczał manicheizm i pelagianizm.
Gelazjusz I często błędnie przypisywany jest autorstwo Decretum Gelasianum, anonimowej kompilacji z początku VI wieku, która zawiera pięć części dotyczących Pisma Świętego, prymatu rzymskiego oraz uznawanych soborów. Dekret ten znany jest również jako Epistula decretalis de libris recipiendis et non recipiendis.
Upamiętnienie
Gelazjusz I zmarł 19 listopada 496 roku, a jego wspomnienie liturgiczne jest obchodzone 21 listopada w Martyrologium Rzymskim.
