Gabro
Gabro to zasadowa skała głębinowa, klasyfikowana jako diorytoid i gabroid. Charakteryzuje się średnio- lub gruboziarnistą strukturą, z dominującymi plagioklazami (ponad 90%), które zawierają więcej niż 50% cząstki anortytowej. W gabro występuje również do 5% kwarcu oraz 25–60% minerałów ciemnych.
Różnice między gabro a diorytem
- Plagioklazy w gabro mają >50% cząstki anortytowej, w diorycie <50%.
- Gabro zawiera więcej niż 30% minerałów ciemnych, podczas gdy dioryt mniej.
- W gabro dominują pirokseny, w diorycie amfibole.
- Gabro może zawierać oliwiny, dioryt zazwyczaj nie.
Skład mineralny
Gabro składa się głównie z labradoru, bytownitu, piroksenów (augit, diopsyd, hipersten), ortoklazu, mikroklinu, kwarcu oraz amfiboli. Minerały akcesoryczne to m.in. ilmenit, magnetyt, tytanit i apatyt.
Cechy zewnętrzne
Gabro ma barwę szarozieloną, zieloną, zielonoczarną lub czarną. Jego przełam jest nierówny i ziarnisty.
Budowa wewnętrzna
Gabro ma budowę jawnokrystaliczną, zróżnicowaną w ziarnistości, od drobno- do grubokrystalicznej, bezładną, rzadko kierunkową.
Powstawanie
Gabro powstaje w wyniku krystalizacji magmy, najczęściej w ofiolitowych kompleksach dna oceanicznego.
Występowanie
Gabro występuje w masach ofiolitowych na dnie oceanicznym oraz w niewielkich intruzjach, jak dajek i silli. Występuje także na Księżycu oraz w wielu krajach, w tym w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Włoszech, Turcji, Grecji, Norwegii i Polsce. W Polsce gabro można znaleźć w Dolnośląskich masywach, m.in. w masywie Ślęży i Nowej Rudy.
Zastosowanie
- Źródło miedzi, niklu, chromu, platyny, żelaza i tytanu.
- Materiał okładzinowy w budownictwie.
- Kruszywo drogowe.
- Produkcja nagrobków.
Gabro jest szczególnie poszukiwane ze względu na potencjalne złoża niklu i innych metali w skałach ultramaficznych i maficznych.
