Frederic Bowker Terrington Carter
Frederic Bowker Terrington Carter (1819-1900) był kanadyjskim politykiem związanym z Nową Fundlandią, uznawanym za jednego z Ojców Konfederacji. Urodził się w St. John’s, gdzie zdobył wykształcenie prawnicze i w 1842 roku rozpoczął praktykę prawniczą.
Kariera polityczna
Carter zainicjował swoją karierę polityczną w 1855 roku, kiedy to został wybrany do zgromadzenia legislacyjnego, w którym zasiadał do 1878 roku. W latach 1861-1864 pełnił funkcję marszałka zgromadzenia, a w 1865 został premierem Nowej Fundlandii.
Udział w Konferencji w Quebecu
Wraz z Ambrose Shea reprezentował Nową Fundlandię na konferencji w Quebecu. Chociaż przybyli jako obserwatorzy, aktywnie uczestniczyli w dyskusjach, co zaowocowało włączeniem prowizorium dotyczącego przyłączenia wyspy do Konfederacji w rezolucji quebeckiej.
Próba ratyfikacji układu zjednoczeniowego
Po powrocie do Nowej Fundlandii, Carter napotkał silną opozycję, co uniemożliwiło mu przyłączenie kolonii do Kanady. W obliczu antykonfederacyjnych nastrojów jego partia straciła władzę w 1869 roku. Powrócił na stanowisko premiera w 1874 roku, pełniąc tę funkcję przez cztery lata.
Specjalny komisarz i upadłość wyspy
W obliczu kryzysu finansowego wyspy, Carter został mianowany specjalnym komisarzem. Choć nie udało mu się uniknąć bankructwa Nowej Fundlandii i jej przejęcia pod zarząd brytyjski, zdołał zabezpieczyć pewne prawa, takie jak wolne połowy dla rybaków. Za swoje działania w tym trudnym okresie został uszlachcony.
W czasie zarządu komisarycznego Carter otrzymał również nominację na sędziego sądu najwyższego Nowej Fundlandii.
Podsumowanie
Carter był istotną postacią w historii politycznej Nowej Fundlandii, a jego działania miały wpływ na kształtowanie się relacji tej prowincji z Kanadą.
Linki zewnętrzne
- Kategoria: Kanadyjscy politycy
- Urodzeni w 1819
- Zmarli w 1900
