Francisco de Borbón y de la Torre
Francisco de Borbón y de la Torre, urodzony 16 stycznia 1882 roku w Madrycie, zmarł 6 grudnia 1952 roku w tym samym mieście. Był księciem Sewilli, grandem Hiszpanii oraz generałem.
Rodzina i małżeństwo
Francisco był najstarszym synem generała Francisco de Paula de Borbón y Castellví oraz Marii Luizy de la Torre y Bassave. 21 sierpnia 1907 roku ożenił się ze swoją siostrą stryjeczną, Henriettą de Borbón y Parade. Para miała troje dzieci:
- Isabel Francisca de Borbón y de Borbón (1908–1974), żona Rinaldo Barucci
- Enrique de Borbón y de Borbón (1909–1915)
- Francisco de Paula III Enrique María Luis de Borbón y de Borbón (1912–1995)
Kariera wojskowa
Francisco de Borbón był generałem porucznikiem. W latach 1931–1936 przebywał na emigracji w Paryżu. W 1936 roku dołączył do antykomunistycznych wojsk w Maroku, gdzie dowodził wieloma zwycięskimi bitwami. Jego szczególne osiągnięcia to zdobycie Malagi w styczniu i lutym 1937 roku, co przyniosło mu przydomek „Bohatera spod Malagi”. W czasie hiszpańskiej wojny domowej pełnił funkcję wojskowego gubernatora Madrytu.
W działalności zakonu
W 1929 roku Francisco został zwierzchnikiem wielkiego baliwatu Hiszpanii zakonu św. Łazarza z Jerozolimy. W 1930 roku, za zgodą króla Alfonsa XIII, został mianowany namiestnikiem zakonu, a w 1935 roku obrany na wielkiego mistrza. Pod jego kierownictwem zakon uzyskał protektorat państwowy regenta Królestwa Hiszpanii, gen. Francisco Franco.
Odznaczenia
Francisco de Borbón był kawalerem wielu orderów, w tym:
- wielkiego krzyża orderu Izabeli Katolickiej
- wielkiego krzyża brazylijskiego orderu Południowego Krzyża (1936)
- wielkiego krzyża portugalskiego Zakonu Chrystusa
- bawarskiego Orderu św. Huberta
Herb
Linia książąt Burbonów Sewilskich posługuje się herbem księstwa Andegawenii, przedstawiającym burbońskie złote lilie na błękitnym tle z czerwoną bordiurą, wywodzącym się od Filipa V, króla Hiszpanii.
