Ferdinand Gottlob Schichau
Ferdinand Gottlob Schichau (30 stycznia 1814 – 23 stycznia 1896) był niemieckim przedsiębiorcą i konstruktorem maszyn parowych oraz okrętów, związanym z Elblągiem. Syn Karola Jakoba Schichaua, w wieku młodzieńczym studiował w Królewskim Instytucie Przemysłowym w Berlinie oraz odbył praktyki w Anglii.
W 1837 roku, z pomocą pożyczki od ojca, otworzył warsztat budowy maszyn w Elblągu, gdzie zajmował się budową i naprawą sprzętu parowego, w tym pras hydraulicznych i maszyn rolniczych. Jego firma szybko rozwinęła działalność w kierunku przemysłu okrętowego, a pierwszym znaczącym zamówieniem było wyposażenie pierwszej mechanicznej pogłębiarki w Niemczech w 1841 roku.
Rozwój przedsiębiorstwa
W 1847 roku Schichau dostarczył maszynę parową do pierwszego pruskiego parowca „James Watt”. W 1854 roku założył stocznię w Elblągu, gdzie powstał pierwszy niemiecki parowiec o konstrukcji żelaznej z napędem śrubowym, „Borussia” (1855). W latach 1855–1875 firma wytworzyła 100 okrętowych maszyn parowych i 300 innych jednostek.
Od 1859 roku Schichau produkował także parowozy. W 1872 roku wykupił stocznię Mitzlaffa, a jego przedsiębiorstwo zaczęło koncentrować się na budowie torpedowców i niszczycieli, co przyniosło liczne zamówienia wojskowe. Oprócz stoczni w Elblągu, w 1889 roku zorganizował zakład remontowy w Piławie, a w 1892 roku uruchomił nową stocznię w Gdańsku, co umożliwiło produkcję większych statków.
Życie osobiste i dziedzictwo
Schichau miał syna Ericha i dwie córki: Selmę oraz Elizabeth. Zmarł 23 stycznia 1896 roku, a jego pogrzeb był uświetniony przez przedstawiciela cesarza Wilhelma II. Po jego śmierci, przedsiębiorstwo kontynuował zięć, Carl Heinz Ziese.
Upamiętnienie
Ferdinand Schichau był cenionym przedsiębiorcą, który dbał o warunki pracy, oferując opiekę zdrowotną i wspierając edukację zawodową. Jego działalność filantropijna obejmowała inwestycje w infrastrukturę Elbląga, co przyniosło mu tytuł honorowego obywatela miasta w 1887 roku oraz pomnik w 1900 roku.
Po II wojnie światowej jego postać została zapomniana, a mauzoleum zniszczone. Dopiero po 1989 roku zaczęto na nowo doceniać jego wkład w rozwój Elbląga, organizując konkurs na Filantropa Roku, którego statuetka nosi jego imię. W 2003 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Schichauowi.
Bibliografia
- Andrzej Nitka: Przedsiębiorstwo stoczniowe F. Schichau. Elbląg-Piława-Gdańsk-Ryga-Królewiec. Zarys dziejów 1837-1945.
- Helga Tödt, Die Krupps des Ostens, Pro Business, Berlin 2012.
