Feliks Rokicki
Feliks Rokicki (ur. 27 lipca 1816, Podole; zm. przed 1880, Kuba) był uczestnikiem powstania listopadowego oraz generałem w służbie hiszpańskiej.
Życiorys
Feliks Rokicki pochodził z rodziny ziemiańskiej, był synem Piotra i Marianny z Jabłońskich. W trakcie powstania listopadowego awansował na podporucznika ułanów, a po jego zakończeniu osiedlił się na emigracji w Besançon. W 1834 roku wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, gdzie zdobył stopień sierżanta.
Od 1835 roku służył w Hiszpanii, biorąc udział w wojnie domowej po stronie regentki Marii Krystyny. Wyróżnił się w bitwach, takich jak:
- Villatuerta
- Huesca
- Santa Cruz de Campeza
W 1838 roku przeszedł pod komendę hiszpańską, zachowując swój stopień. Jego kariera wojskowa trwała do 1867 roku, podczas której pełnił różne funkcje, w tym prokuratorskie i kwatermistrzowskie. Rokicki publikował także artykuły w gazetach konserwatywnych.
W 1868 roku wrócił do armii i stał się zwolennikiem generała Juana Prima. W 1873 roku awansował na pułkownika, a w 1874 roku został przeniesiony na Kubę. Zmarł tam kilka lat później, krótko po awansie na generała brygady.
Feliks Rokicki był żonaty z Marią de Rivas Pensado od 1867 roku i miał dwóch synów, Jose i Luisa.
Podsumowanie
Feliks Rokicki to postać o bogatej historii wojskowej, związany z Polską i Hiszpanią. Jego życie to przykład zaangażowania w działalność wojskową oraz polityczną, a także wpływu na historię obu krajów.
Źródła:
- Jan Kieniewicz, Feliks Rokicki, [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XXXI, 1989
