Ekstradycja
Ekstradycja to proces wydania przez jedno państwo innego państwu osoby przebywającej na jego terytorium, która jest podejrzewana o popełnienie przestępstwa lub ma odbyć karę. Procedura ta opiera się na umowach międzynarodowych, przy czym niektóre kraje nie wydają swoich obywateli ani osób, które uzyskały azyl.
Podstawy wniosku o ekstradycję
Wniosek o ekstradycję może być złożony przez państwo, w którym przestępstwo miało miejsce, lub jeżeli skutki przestępstwa rozciągają się na jego terytorium. Istnieją trzy kluczowe zasady ekstradycyjne:
- Zasada podwójnej karalności: Ekstradycja jest możliwa tylko w przypadku, gdy czyn jest zagrożony karą w obu państwach.
- Zasada specjalności: Osoba wydana może być ścigana wyłącznie za przestępstwa, które były podstawą wydania.
- Prawo azylu: Osoby korzystające z prawa azylu nie mogą być wydane.
Procedura ekstradycyjna
Procedura ekstradycyjna jest regulowana umownie. Wnioski są zazwyczaj przesyłane drogą dyplomatyczną, a coraz częściej bezpośrednio między ministerstwami sprawiedliwości lub prokuraturami generalnymi. Wniosek powinien zawierać odpowiednią dokumentację i uzasadnienie, przy czym przestępstwo musi być określone w umowie ekstradycyjnej.
Międzynarodowe zobowiązania
Na mocy konwencji ONZ, w przypadku odmowy ekstradycji kraj zobowiązany jest do osądzenia sprawcy w ramach zasady aut dedere aut iudicare („przekazać lub osądzić”).
