Efuzja gazów
Efuzja, pochodząca z łacińskiego słowa efussio, oznacza wypływ gazu lub cieczy przez mały otwór lub porowatą barierę. Jej formalny opis zależy od ciśnienia gazu.
Efuzja przy niskim ciśnieniu
W przypadku niewielkiej różnicy ciśnień i małej średnicy otworu, wypływ gazu zachodzi swobodnie. Szybkość efuzji w takich warunkach jest determinowana przez ruch cząsteczek gazu. W sytuacji, gdy z jednej strony przegrody znajduje się gaz, a z drugiej próżnia, masę cząsteczek przepływających przez otwór o powierzchni można określić za pomocą wzoru:
Dzięki temu wzorowi można zrozumieć prawo Grahama, które podaje stosunek wydatków molowych:
Gdzie:
- – wydatek masowy jednostki powierzchni,
- – gęstość gazu,
- – średnia prędkość cząsteczek,
- – ciśnienie,
- – masa cząsteczkowa gazu,
- – uniwersalna stała gazowa,
- – temperatura,
- – pole powierzchni otworu,
- – liczba moli substancji .
Efuzja przy wysokim ciśnieniu
W warunkach dużego ciśnienia, gdy droga swobodna cząsteczek jest mniejsza od średnicy otworów, wydajność objętościowa jest odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego z gęstości gazów. To zależność również opisana przez prawo Grahama, które przy równaniach gazów doskonałych prowadzi do podobnych wyników jak w przypadku niskiego ciśnienia.
Zastosowania efuzji
Efuzja ma szerokie zastosowanie, w tym:
- Pomiar bardzo małych i dużych ciśnień,
- Określanie gęstości gazów,
- Separacja gazów,
- Wzbogacanie uranu przez efuzję fluorku uranu.