Reklama

Edward III

„`html

Reklama

Edward III

Edward III, urodzony 13 listopada 1312 roku w zamku Windsor, był jednym z najdłużej panujących monarchów angielskich, rządząc przez 50 lat. Jego panowanie koncentrowało się na wojnach z Francją (wojna stuletnia) i Szkocją.

Pochodzenie i następczość

Edward był pierworodnym synem Edwarda II oraz Izabeli, córki francuskiego króla. Jego rodzice mieli trudny związek, co miało wpływ na polityczną sytuację w Anglii. Po obaleniu Edwarda II, Edward III został koronowany 1 lutego 1327 roku w wieku 14 lat. Jego matka, Izabela, nawiązała romans z Rogerem Mortimerem, co przyczyniło się do niestabilności w kraju.

Reklama

Wojny i polityka zagraniczna

Działania wojenne zaczęły się od konfliktów ze Szkocją, które zakończyły się traktatem w Northampton w 1328 roku. Edward III starał się umocnić swoje prawa do korony francuskiej, co prowadziło do kolejnych wojen. W 1356 roku jego syn, Edward „Czarny Książę”, odniósł zwycięstwo pod Poitiers, co doprowadziło do traktatu w Brétigny (1360), w którym Francja oddała Anglii znaczną część terytoriów, ale Edward zrzekł się pretensji do tronu francuskiego.

Problemy wewnętrzne

Edward III borykał się z problemami finansowymi związanymi z kosztami wojen oraz epidemią dżumy. Parlament zyskał na znaczeniu, co zmusiło króla do uznania jego praw do kontrolowania wydatków. W 1346 roku ustanowił Order Podwiązki, a także wprowadził urząd Sędziego Pokoju, co pomogło w administracji kraju.

Życie prywatne

Edward miał wiele romanse, mimo że był żonaty z Filipą de Hainault, z którą miał 13 dzieci. Po jej śmierci związał się z Alice Perrers, co wywołało kontrowersje i interwencję Parlamentu. Edward zmarł 21 czerwca 1377 roku, a jego wnuk, Ryszard II, objął tron po jego śmierci.