Drożko, Drażko (, Thrasucho, Thrasco, Thasco, Drasco, Drasocus, data ur. nieznana, zm. 809 w Reriku) – obodrycki książę wielkoplemienny w latach 795–809, zapewne syn lub dalszy krewny Wicana, ojciec Czedroga, przez niektórych historyków uważany za brata Godelaiba.
Wzrost znaczenia państwa plemiennego Obodrzyców
Drożko po raz pierwszy pojawia się w źródłach w 798, kiedy to, wspomagany przez niewielkie posiłki frankijskie, zwyciężył Sasów (Nordalbingów) w bitwie nad Święcianą. Wierny sojusznik Karola Wielkiego, nagrodzony przez niego na zjeździe w 804 w Hollenstedt tytułem „króla”, zapewne przy aprobacie obecnych tam również możnych obodrzyckich.
pod rokiem 798|autor= |treść=Nordalbingowie, którzy przeciwko Drożkowi, księciu Obodrzyców i Eburisowi, dowódcy naszemu [tj. Karola Wielkiego], wyszli do walki, w bitwie zwyciężeni zostali. Zabitych zostało spośród nich w miejscu walki cztery tysiące, reszta zaś rozproszyła się i uciekła, chociaż i wielu z nich poddało się, by pokoju warunki omówić.
}}
Wydarzenie to, jak się przyjmuje, oznaczało większą konsolidację (do tej pory zapewne będącego jedynie doraźną federacją plemion) terytorium obodrzyckiego. Cesarz nadał mu wówczas również obszar , po uprzednim wysiedleniu z niego około 10 tysięcy Sasów. Sasów osadzono na różnych terenach w obrębie Państwa Franków, zapewne w celu łatwiejszego podtrzymywania uległości sąsiadujących z Obodrzycami plemion wobec monarchii frankijskiej.
W okresie 795–808 państwo obodrzyckie miało największy obszar terytorialny w IX i X wieku.
Najazd duński i ponowna konsolidacja państwa
}}
Taki wzrost siły i znaczenia Obodrzyców spotkał się z kontrakcją ze strony dynastów duńskich. W 808 doszło do najazdu władcy południowojutlandzkiego Godfreda, wspomaganego również przez Wieletów, na obszary obodrzyckie. Agresorzy wykorzystując niezadowolenie części współplemieńców z działalności Drożka oraz fakt zdobycia przez nich szeregu grodów, w tym ważnego emporium handlowego Rerik, zmusili go, pomimo pewnych sukcesów, do opuszczenia kraju.
Po powrocie na tereny obodrzyckie w 809 przystąpił on (przy pomocy posiłków saskich) do ponownego przywrócenia zwierzchności obodrzyckiej nad plemieniem Smolińców, które uwolniło się od tej zależności w wyniku wydarzeń w roku poprzednim. Zapewniwszy sobie neutralność ze strony Godfreda, zawarłszy z nim pokój i dawszy mu jako zakładnika własnego syna (być może Czedroga), przystąpił do uwieńczonego sukcesem oblężenia głównego grodu Smolińców, Connoburga. Doszło również do wyprawy odwetowej na Wieletów. W wyniku tych działań zarówno Smolińcy, jak i Glinianie ponownie dostali się pod zwierzchnictwo obodrzyckie.
Niedługo potem, jeszcze w 809 roku, książę został zabity w Reriku przez nasłanych na niego, z rozkazu Godfreda, zabójców.
Przypisy
Bibliografia
*
* Nalepa J., Drożko [w:] Słownik starożytności słowiańskich, t. I, Wrocław 1961, (całość), s. 387–388
*
* Wachowski K., Słowiańszczyzna zachodnia, Poznań 2000, (Wznowienia, t. 6), , , s. 58–59, 69–72, 74, 77–78
Kategoria:Książęta obodrzyccy
Kategoria:Urodzeni w VIII wieku
Kategoria:Zmarli w 809
