Diogenes z Synopy
Diogenes z Synopy (ok. 413 r. p.n.e. – ok. 323 r. p.n.e.) był greckim filozofem, przedstawicielem szkoły cyników oraz uczniem Antystenesa. Jego życie i działalność charakteryzowały się radykalnym podejściem do dóbr materialnych i norm społecznych, co uczyniło go jedną z najbardziej znanych postaci starożytności.
Życie i działalność
Diogenes urodził się w Synopie nad Morzem Czarnym. W młodości pracował w banku swojego ojca, Hikezjosa. Po wygnaniu z miasta, oskarżeni o fałszowanie monet, przeniósł się do Aten, gdzie wstąpił do szkoły Antystenesa. W wyniku pirackiej niewoli, został sprzedany jako niewolnik Kseniadesowi w Koryncie, gdzie zajmował się wychowaniem jego dzieci. Po śmierci, przypadającej na czas zgonu Aleksandra Wielkiego, został pochowany w Koryncie, a na jego grobie wzniesiono marmurową figurę psa.
Diogenes prowadził życie zgodne ze swoimi zasadami, żyjąc w ubóstwie i odrzucając konwencjonalne normy. Jego styl życia był skrajnie aspołeczny: nosił łachmany, mieszkał w beczce i załatwiał potrzeby fizjologiczne na ulicy. Wierzył, że należy skłonić ludzi do przyjęcia bardziej naturalnego stylu życia, porównując człowieka do monety, którą należy odbić nowym stemplem. Opowiadał się za zniesieniem małżeństwa i wprowadzeniem wspólności kobiet i dzieci, nazywając siebie kosmopolitą.
Anegdoty o Diogenesie
Wiele znanych anegdot o Diogenesie pochodzi z antologii Jana Stobajosa. Oto niektóre z nich:
- Podczas sprzedaży jako niewolnik, na pytanie, co potrafi, odpowiedział, że rządzić ludźmi, co wywołało śmiech wywoływacza.
- Kiedy Aleksander Wielki zaoferował spełnienie jego życzeń, Diogenes poprosił jedynie, aby przesunął się, ponieważ zasłaniał mu słońce.
- Przechadzając się z zapaloną latarnią, Diogenes odpowiedział, że „szuka człowieka”, co stało się symbolem jego sceptycyzmu wobec autentyczności ludzi.
Diogenes z Synopy pozostaje ikoną filozofii cynicznej, propagującą życie w zgodzie z naturą i niezależność od społecznych norm.
