„`html
Curtiss SBC Helldiver
Curtiss SBC Helldiver (oznaczenie angielskie: Curtiss Cleveland Mk 1) to amerykański dwupłatowy bombowiec nurkujący z okresu II wojny światowej, zaprojektowany przez Curtiss-Wright Corporation.
Specyfikacja
- Typ: bombowiec nurkujący
- Konstrukcja: dwupłatowy, metalowy, z chowanym podwoziem
- Załoga: 2 osoby (pilot, nawigator/strzelec)
- Data oblotu: 1935
- Produkcja: 1936 – ?
- Napęd:
- 1 x Pratt-Whitney R-1533-82 Junior (SBC-3, 837 KM)
- 1 x Wright R-1820-34 (SBC-4, 966 KM)
- Wymiary:
- Rozpiętość: 10,4 m
- Długość: 8,6 m
- Wysokość: 3,8 m
- Masa:
- Masa własna: 2200 kg
- Masa startowa: 3460 kg
- Prędkości:
- Maksymalna: 380 km/h
- Przelotowa: 205 km/h
- Pułap: 8300 m
- Zasięg: 950 km
- Uzbrojenie:
- 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm
- Bomby: 227 kg (SBC-3), 454 kg (SBC-4)
Historia
Początki samolotu sięgają 1933 roku, kiedy to powstał prototyp XF12C-1. Po kilku modyfikacjach, w 1936 roku zatwierdzono do produkcji wersję XSBC-3, a w 1937 roku rozpoczęto produkcję seryjną Curtiss SBC-3 Helldiver. Ostatecznie, w 1939 roku, wprowadzono model SBC-4, który był lepszy od poprzedników.
Użycie
Samoloty Curtiss SBC Helldiver były wykorzystywane przez US Navy oraz US Marine Corps na lotniskowcach takich jak USS „Yorktown” i USS „Enterprise”. Mimo że były w użyciu, nie brały udziału w większych działaniach bojowych. Francja i Wielka Brytania również korzystały z tych maszyn, głównie do celów szkoleniowych.
Opis konstrukcji
Samolot charakteryzuje się metalową konstrukcją, z dolnym płatem i sterami pokrytymi płótnem. Górny płat ma prostokątno-trapezowy kształt, a kadłub jest półskorupowy. Usterzenie jest wolnonośne, a podwozie jest chowane. Napędzany jest silnikiem gwiazdowym z trójłopatowym śmigłem przestawialnym.
„`
