Chansons de geste
Chansons de geste (z francuskiego „pieśni o czynie”) to gatunek poezji epickiej, który rozwinął się w literaturze francuskiej między XI a XIII wiekiem. Obejmuje on poematy rycerskie, które opowiadają o przygodach historycznych i legendarnych bohaterów. Początkowo były przekazywane ustnie, jednak od XII wieku zaczęto je spisywać.
Tematyka
Główne tematy chansons de geste koncentrują się na heroicznych czynach paladynów z czasów Karola Wielkiego, którzy walczyli z Maurom i Saraceni. Oprócz historycznych wydarzeń, w utworach tych pojawiają się elementy fantastyczne, takie jak olbrzymy, magia i potwory. Z biegiem czasu, w miarę rozwoju gatunku, coraz więcej uwagi poświęcano aspektom fantastycznym, a mniej historycznym.
Pochodzenie
Pochodzenie chansons de geste jest przedmiotem debat wśród badaczy. Gaston Paris, XIX-wieczny krytyk średniowiecza, sugerował, że gatunek ten wywodzi się od epiki mówionej zwanej cantilènes, tworzonych przez bardów związanych z dworami królewskimi. Według niego, najstarsze utwory pochodzą z XI wieku.
Inny badacz, Joseph Bédier, argumentował, że chansons de geste były wynalazkiem trubadurów, którzy nie czerpali inspiracji z tradycji germańskiej. Bédier wskazywał, że niektóre historie mogły być tworzone przez mnichów, którzy promowali pielgrzymki do sanktuariów, łącząc te miejsca z legendarnymi herosami i magicznymi relikwiami.
Przykład
Jednym z najbardziej znanych dzieł tego gatunku jest Pieśń o Rolandzie.
W ten sposób chansons de geste stanowią ważny element średniowiecznej literatury francuskiej, łącząc w sobie historię, legendę i fantastykę.
