Brunon Czapla
Brunon Czapla (1872-1926) był katolickim duchownym, historykiem oraz działaczem społecznym i politycznym. Urodził się w Chełmnie, a zmarł w Tczewie. W 1918 roku był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu.
Życiorys
W 1893 roku ukończył gimnazjum w Chełmnie, a następnie studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Kontynuował naukę na uniwersytetach w Fryburgu i Monachium jako stypendysta Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Młodzieży Prus Zachodnich. W 1898 roku obronił pracę doktorską na temat Gennedius als Literarhistoriker.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1899 roku. W latach 1900-1913 pracował jako wykładowca historii, prawa kanonicznego oraz języka polskiego w Seminarium Duchownym w Pelplinie. W 1913 roku objął parafię św. Stanisława w Subkowach.
Jako historyk koncentrował się na edycji źródeł kościelnych z archiwum pelplińskiego, dotyczących Pomorza i diecezji chełmińskiej. W latach 1915-1918 był prezesem Towarzystwa Naukowego w Toruniu, które jako jedyne w Polsce publikowało prace bez przerwy w czasie I wojny światowej.
Czapla aktywnie działał w polskich organizacjach społecznych i kulturalnych. Był prezesem Komitetu Towarzystwa Czytelni Ludowych oraz prezesem Związku Kapłanów Diecezji Chełmińskiej.
Wybrane publikacje
- „Zasłużeni ludzie Pomorza Nadwiślańskiego z okresu zaboru pruskiego. Szkice biograficzne”, Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk, 1979
Podsumowanie
Brunon Czapla odegrał znaczącą rolę w historii Pomorza, zarówno jako duchowny, jak i historyk oraz działacz społeczny. Jego prace naukowe oraz zaangażowanie w organizacje lokalne pozostawiły trwały ślad w regionie.
