Bohdan Wodiczko
Bohdan Wodiczko (5 lipca 1911 – 12 maja 1985) był polskim dyrygentem i pedagogiem muzycznym, pochodzącym z rodziny czeskich muzyków. Jego rodzicami byli Franciszek i Anna Wodiczko. Wodiczko miał rodzeństwo: Eugeniusza, Jadwigę, Halinę i Jerzego.
Wykształcenie
Kształcił się w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie oraz w Konserwatorium Muzycznym w Pradze pod okiem Wacława Tallicha. W Warszawie kontynuował naukę u Piotra Rytla i Waleriana Bierdiajewa, a w 1939 roku ukończył studia z odznaczeniem.
Okres wojenny
W czasie II wojny światowej grał na fortepianie, skrzypcach i akordeonie w nocnym lokalu „Adria” w Warszawie. Po aresztowaniu przez gestapo podczas powstania warszawskiego został wywieziony do obozu pracy.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
- Złoty Krzyż Zasługi (1952)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla Gdańska” (1960)
- Krzyż Oficerski Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja, 1957)
- Krzyż Kawalerski Orderu Sokoła Islandzkiego (Islandia, 1968)
Nagrody
- Wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej (1955)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1963)
- Nagroda Komitetu ds. PRiTv za działalność artystyczną (1968)
Upamiętnienie
W 1996 roku skwer w Śródmieściu Warszawy nazwano jego imieniem, a od 2011 jest patronem skweru w Wołominie.
Podsumowanie
Bohdan Wodiczko był znaczącą postacią w polskiej muzyce, zarówno jako dyrygent, jak i pedagog. Jego osiągnięcia artystyczne oraz działalność w trudnych czasach okupacji niemieckiej pozostawiły trwały ślad w polskiej kulturze muzycznej.
