Bitwa pod Tel-el-Kebir
Bitwa pod Tel-el-Kebir, stoczona 13 września 1882 roku, była kluczowym starciem w wojnie brytyjsko-egipskiej. Brytyjskie siły ekspedycyjne, dowodzone przez generała Garneta Wolseleya, zmierzyły się z armią egipską Arabiego Paszy. Choć liczebnie mniej liczne, lepiej przygotowane wojska brytyjskie zdobyły umocnienia egipskie, co doprowadziło do zajęcia Kairu i końca rewolty.
Tło historyczne
W latach 70. XIX wieku Egipt, formalnie zarządzany przez kedywa, stawał się coraz bardziej zależny od mocarstw europejskich, głównie Francji i Wielkiej Brytanii. Po wymuszonej detronizacji kedywa Ismaila Paszy w 1879 roku, jego syn Tewfik został nowym władcą. Nacjonalistyczne tendencje w Egipcie doprowadziły do wzrostu napięcia, a pułkownik Ahmad Orabi stanął na czele opozycji, odrzucając władzę Tewfika.
W wyniku zamieszek w Aleksandrii w czerwcu 1882 roku, które dotknęły Europejczyków, Brytyjczycy postanowili przeprowadzić interwencję zbrojną. 11 lipca ich okręty otworzyły ogień do egipskich umocnień, co zakończyło się sukcesem, ale z kosztami po obu stronach.
W sierpniu Brytyjczycy zrealizowali operację desantową w Ismailii, a do początku września dysponowali czterema dywizjami, które zmierzyły się z około 90 tys. powstańców egipskich.
Bitwa
Wojska brytyjskie, atakując z Ismaili, szybko zdobywały strategiczne pozycje. Po nieudanych próbach kontrataku ze strony Egipcjan, Brytyjczycy przygotowali się do nocnego ataku na umocnienia. Około 1.30 w nocy z 12 na 13 września wyruszyli do ataku, który rozpoczął się o 5.00. Po intensywnej walce Brytyjczycy zdobyli egipskie okopy, a armia Arabiego Paszy uległa rozproszeniu.
Straty były znaczące: Egipcjanie stracili około 2000 żołnierzy, podczas gdy Brytyjczycy mieli 57 zabitych i 383 rannych.
Dalsze działania
15 września generał Wolseley triumfalnie wjechał do Kairu. Po klęsce Arabiego Paszy, pozostałe twierdze powstańców szybko kapitulowały, a ostatnia, Damietta, poddała się 23 września. Większość brytyjskich wojsk opuściła Egipt do października, a 18 listopada odbył się uroczysty przemarsz zwycięzców w Londynie.
Bibliografia
- Nie podano źródeł.
