Bitwa pod Piramidami
Bitwa pod Piramidami miała miejsce 21 lipca 1798 roku w pobliżu wioski Embabeh, 15 km na północ od Kairu. Starcie to odbyło się pomiędzy armią francuską dowodzoną przez Napoleona Bonapartego a mamelukami Murada i Ibrahima Beja, wspieranymi przez piechotę arabską. Francuzi odnieśli zwycięstwo.
Przyczyny
W lutym 1798 roku Napoleon, po stwierdzeniu, że inwazja na Wyspy Brytyjskie jest niemożliwa, zaproponował plan podboju Egiptu. Plan zakładał m.in. przekopanie kanału łączącego Nil z Morzem Czerwonym w celu zaatakowania kolonii brytyjskich w Indiach. Pomimo początkowego sprzeciwu Dyrektoriatu, plan został zatwierdzony 5 marca.
Przygotowania
Flota francuska opuściła Tulon 19 maja, a na pokładach znajdowało się 35 tysięcy żołnierzy oraz ekipa naukowców i artystów. Wśród oficerów sztabu byli także Polacy, w tym Józef Sułkowski. Kosztowności zakonników załadowano na okręt liniowy „L’Orient”, który później zatonął.
Bitwa
Po wylądowaniu w Egipcie 23 czerwca, Napoleon skierował armię na Kair, gdzie 21 lipca doszło do decydującego starcia. Francuzi byli osłabieni po trudnej wędrówce przez pustynię, ale skutecznie sformowali dywizyjne czworoboki. Mameluków, atakujących z impetem, spotkały ogromne straty, gdyż zostali otoczeni przez francuskie jednostki.
- Francuzi stracili 120 żołnierzy, a 180 zostało rannych.
- Wśród mameluków poległo około 6000, a 1000 wzięto do niewoli.
Po bitwie Ibrahim Bej wydał rozkaz odwrotu, a cztery dni później Napoleon wkroczył do Kairu.
Podsumowanie
Bitwa pod Piramidami była kluczowym wydarzeniem w kampanii Napoleona w Egipcie, potwierdzającym jego militarną strategię i przewagę nad mamelukami.
Bibliografia
- Marian Brandys: Oficer największych nadziei, Warszawa 1964.
- Philip Dwyer: Napoleon: The Path To Power, Yale University Press 2007.
- Bryan Perrett: The Battle Book, London 1993.
