„`html
Bitwa pod Miechowem
Bitwa pod Miechowem, jedno z kluczowych starć powstania styczniowego, miała miejsce 17 lutego 1863 roku w Małopolsce.
Przebieg bitwy
Oddział polski, dowodzony przez pułkownika Apolinarego Kurowskiego, składał się z około 2500 powstańców. Celem ataku było zdobycie Miechowa, w ramach strategii opanowania trójkąta granicznego między zaborami. Polacy liczyli na zaskoczenie i słabość wojsk rosyjskich. Jednakże Rosjanie, przewidując atak, wzmocnili załogę i przygotowali się do obrony.
Bitwa rozpoczęła się pomyślnie dla powstańców, którzy zdołali zdobyć cmentarz. Niestety, użycie kawalerii w wąskich uliczkach doprowadziło do znacznych strat, głównie z powodu intensywnego ognia ze strony rosyjskich żołnierzy. Ostatecznie atak zakończył się klęską, a oddział Kurowskiego został rozbity.
Rosyjskie źródła podają, że w trakcie bitwy zginęło około 200 powstańców. Po starciu Rosjanie dokonali represji, paląc miasto i nie pozwalając na gaszenie pożaru.
Uczestnicy
W bitwie brał udział kosynier Feliks Gniazdowski, uczeń szkół krakowskich, który napisał Opis wyprawy pod Miechów. Rękopis ten został skonfiskowany przez Rosjan w 1864 roku. Losy zarówno Gniazdowskiego, jak i jego pracy pozostają nieznane.
Podsumowanie
- Data: 17 lutego 1863
- Dowódca Polaków: Apolinary Kurowski
- Siły polskie: około 2500 powstańców
- Straty polskie: około 200 poległych
- Straty rosyjskie: około 80 poległych
Galeria
Plik:Tomb of 1863 insurgents fallen in battle at Miechow (-1914).jpg|Mogiła poległych pod Miechowem
Plik:Battle of Miechów 1863.png|Walery Eljasz-Radzikowski „Bitwa pod Miechowem”
Plik:Kostrzewski_A_village_on_fire.jpg|Represje po bitwie (obraz Franciszka Kostrzewskiego)
Plik:Bitwa pod Miechowem (91115232).jpg|Bitwa pod Miechowem (J. Sobecki)
„`
