Bitwa pod Krotoną
Bitwa pod Krotoną, znana również jako bitwa u przylądka Cap Colonna, miała miejsce 14 lipca 982 roku. Była to kluczowa konfrontacja między siłami cesarza Ottona II a armią Saracenów, dowodzoną przez emira Abu al-Kasima.
Sytuacja polityczna
Po śmierci cesarza bizantyjskiego Jana I Tzimiskesa w 976 roku, Cesarstwo Wschodniorzymskie doświadczyło kryzysu politycznego, co sprzyjało najazdom Saracenów na południowe Włochy. Emir Abu al-Kasim z dynastii Kalbidów zagrażał longobardzkim księstwom, co zmusiło cesarza Ottona II do podjęcia działań obronnych. W 982 roku, Otton II ściągnął z Niemiec 2100 ciężkozbrojnych rycerzy, aby stawić czoła zagrożeniu.
Bitwa
Po zdobyciu Tarentu, Otton II wyruszył w kierunku przylądka Cap Colonna. 13 lipca 982 roku wojska cesarskie stoczyły walkę z Saracenami. Początkowo chrześcijanie odnosili sukcesy, a Abu al-Kasim zginął. Jednakże, zlekceważenie nieprzyjaciela doprowadziło do niespodziewanego ataku muzułmańskiej rezerwy, co zakończyło się klęską armii chrześcijańskiej. Otton II musiał uciekać z pola bitwy, ratując życie dzięki poświęceniu Żyda Kalonymosa, który użyczył mu konia.
Następstwa bitwy
Straty obu stron były tak znaczne, że zablokowały dalsze działania wojenne. Saraceni wycofali się na Sycylię, a klęska Ottona II wywołała niepokój w Cesarstwie i Niemczech. W wyniku bitwy, 27 maja 983 roku, szlachta niemiecka próbowała osłabić autorytet cesarza, a dalsze walki z Saracenami spadły na Włochów. Śmierć Ottona II w grudniu 983 roku wprowadziła chaos na tronie cesarskim, a władzę sprawowali niemieccy książęta do czasu osiągnięcia pełnoletności przez jego syna.
Podsumowanie
- Bitwa miała miejsce 14 lipca 982 roku u przylądka Cap Colonna.
- Otton II podjął działania obronne w odpowiedzi na zagrożenie ze strony Saracenów.
- Początkowy sukces chrześcijan zakończył się klęską w wyniku niespodziewanego ataku Saracenów.
- Straty obu stron uniemożliwiły dalsze działania wojenne.
- Śmierć Ottona II w 983 roku wprowadziła chaos na tronie cesarskim.
