„`html
Bitwa pod Borową Górą
Bitwa pod Borową Górą była jednym z kluczowych starć w kampanii wrześniowej 1939 roku. Od 2 września, pozycje obronne w Górach Borowskich stały się strategicznym punktem, hamującym ruch niemieckiego XVI Korpusu Pancernego.
Uczestnicy
W bitwie brały udział następujące jednostki:
- Siły Polskie: 2 Pułk Piechoty Legionów, 146 Pułk Piechoty, Wołyńska Brygada Kawalerii.
- Siły Niemieckie: 1 DPanc, 4 DPanc, 14 DP, 31 DP.
Przygotowania do bitwy
Generał Wiktor Thommée wyznaczył pułkownika Ludwika Czyżewskiego do obrony odcinka o długości 25 km, co wymagało podziału sił na kluczowe punkty obrony. W nocy z 2 na 3 września, polskie oddziały zajęły przygotowane pozycje.
Walki
3 września niemieckie lotnictwo bombardowało polskie pozycje. Po południu miały miejsce intensywne walki z czołgami niemieckimi, a polskie jednostki stawiały opór, wykorzystując artylerię i karabiny maszynowe. Mimo to, ataki niemieckie prowadziły do stopniowego osłabienia polskiej obrony.
Przełamanie obrony
W wyniku kolejnych ataków, 4 września, Niemcy zdobyli kluczowe punkty, takie jak Jeżów i Rozprzę. Polskie siły, mimo heroicznej obrony, zaczęły tracić kontrolę nad sytuacją.
Ostateczne decyzje
O godzinie 20:15 4 września, pułkownik Czyżewski podjął decyzję o wycofaniu swoich jednostek w kierunku Dłutowa. Walki trwały do 6 września, z licznymi stratami po obu stronach.
Straty
Straty polskie wyniosły około 663 żołnierzy, w tym 16 oficerów. Mimo zniszczeń, udało się ocalić większość artylerii.
Podsumowanie
Bitwa pod Borową Górą była dramatycznym epizodem w kampanii wrześniowej, ukazującym determinację polskich żołnierzy w obliczu przeważających sił niemieckich.
„`
