Bitwa nad Lake George – starcie zbrojne, które miało miejsce 8 września 1755 r. podczas wojny o kolonie amerykańskie (1754–1763).
Przed bitwą
W 1754 roku w Ameryce Północnej zintensyfikowały się starcia między Francuzami a Brytyjczykami. Po niepowodzeniu brytyjskiej ekspedycji na Fort Duquesne, Francuzi zdobyli brytyjskie plany ataków na region jeziora Saint Sacrement (Lake George) oraz Fort Crown Point. Generał Jean-Armand Dieskau, dowodząc siłami francuskimi liczącymi 3500 żołnierzy, postanowił zaatakować brytyjski Fort Oswego.
Brytyjczycy, pod dowództwem Williama Johnsona, również przystąpili do działań. Zajęli Fort Lyman nad rzeką Hudson i podeszli w okolice jeziora, nadając mu nazwę Lake George. Dieskau, mając informacje o ruchach Brytyjczyków, postanowił zaatakować ich nad tym jeziorem.
Bitwa
8 września Dieskau rozlokował swoje siły na drodze do Fortu Lyman, tworząc pułapkę w kształcie podkowy. Brytyjczycy, nieświadomi zagrożenia, wkroczyli w zastawioną pułapkę i zostali zaatakowani z trzech stron. Początkowo ponieśli ciężkie straty, a formacja brytyjska szybko się rozpadła. Dowódca Ephraim Williams zginął, a wielu żołnierzy rozpoczęło paniczną ucieczkę.
Jednakże pozostałe siły Johnsona zorganizowały obronę, budując barykady. Francuskie ataki zostały odpierane, a Dieskau został ranny. Brytyjczycy po południu przeszli do kontrataku, co doprowadziło do schwytania rannego Dieskaua i wycofania się Francuzów.
Po bitwie
Straty obu stron były podobne: Brytyjczycy stracili 262 żołnierzy, a Francuzi według szacunków 228 do 600 ludzi. Bitwa nad Lake George była pierwszym większym zwycięstwem Brytyjczyków w tej wojnie, co pomogło zminimalizować skutki ich wcześniejszej porażki. Jednakże oddział Johnsona, zmagając się z problemami, w listopadzie 1755 r. wycofał się do ojczyzny.