Białaczów
Białaczów to miasto w Polsce, zlokalizowane w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim. Jest siedzibą gminy Białaczów oraz parafii rzymskokatolickiej św. Jana Chrzciciela. W pobliżu znajduje się rezerwat leśny Białaczów. Miasto uzyskało prawa miejskie w 1456 roku, jednak zostały one utracone w 1674 roku. Ponownie przywrócono je w 1787 roku, a w 1870 roku Białaczów stracił status miasta i został włączony do gminy Białaczów. Od 1 stycznia 2024 roku odzyskał status miasta.
Historia
Białaczów był miastem prywatnym w Królestwie Kongresowym. W 1827 roku znajdował się w powiecie koneckim, a w 1870 roku utracił prawa miejskie. W 1945 roku majątek białaczowski przeszedł na rzecz Skarbu Państwa na mocy dekretu PKWN. W 1888 roku majątek został przejęty przez Ludwika Broel-Platera, którego syn Zygmunt zainwestował w lokalny przemysł.
Demografia
W 2024 roku w Białaczowie mieszkało 651 mieszkańców, a w 1858 roku liczba ta wynosiła 900. Na przestrzeni lat miasto doświadczało zmian w liczbie domów i mieszkańców.
Zabytki
- Kościół parafialny: Pierwsza budowla z XIII wieku, odbudowany po pożarze w 1511 roku i rozbudowany w latach 1694–1696, a następnie przebudowany w latach 1870 i 1932.
- Ratusz: Klasycystyczny obiekt z 1797 roku.
- Zespół pałacowy: Zbudowany w latach 1797–1800 przez Stanisława Małachowskiego, obecnie siedziba domu pomocy społecznej.
- Budynki folwarczne: Z przełomu XVIII i XIX wieku.
- Zajazd: Z początku XIX wieku.
- Domy w rynku: Z przełomu XVIII i XIX wieku.
Wydarzenia nadzwyczajne
14 lipca 2011 roku Białaczów został dotknięty burzą, która spowodowała zniszczenia około 260 zabudowań w gminie.
