Augustyn Wincenty Locci – Królewski Architekt
Augustyn Wincenty Locci (ok. 1640 – 22 października 1732) był polskim architektem i doradcą artystycznym króla Jana III Sobieskiego. Urodził się w Warszawie jako syn Augustyna Locciego i Urszuli Doroty Gizy. W 1673 roku otrzymał indygenat polski, co przyznało mu szlachectwo herbu Lew, dotyczące również jego braci.
Kariera i Dzieła
Locci zyskał zaufanie Jana III Sobieskiego, który określał go jako „najbliższego przyjaciela i sekretarza”. Realizował wiele projektów architektonicznych, w tym:
- dekoracja zamku w Żółkwi
- prace w Zamku Królewskim w Warszawie
- kościół i klasztor kapucynów
- pałac w Wilanowie (1677–1696)
- galeria dla Radziwiłłów
- przebudowa zamku w Radzyniu Podlaskim
- budowa dworu w Winiarach dla Stanisława Antoniego Szczuki
Mimo braku formalnego wykształcenia, Locci wyróżniał się kreatywnością i umiejętnościami technicznymi. Jego prace inspirowane były klasyczną architekturą, jednak zawsze dostosowywał je do polskich realiów.
Osiągnięcia i Życie Osobiste
Na dworze Sobieskiego Locci cieszył się wysokim uznaniem, otrzymując dożywotnią pensję w wysokości 2000 zł oraz różne urzędy, takie jak podczaszy trembowelski i stolnik wyszogrodzki. W 1706 roku poślubił Annę Szymanowską, z którą miał wspólnie dobra w Słubicy i Bukówce. Cały majątek przekazał bratankowi Franciszkowi, nie mając własnych dzieci.
Zmarł 22 października 1732 roku i został pochowany w kościele karmelitów na Lesznie w Warszawie.
Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny, Locci Augustyn Wincenty, t. XVII s.508 – 510
- Łoza Stanisław, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa, 1954, s.177
- Biblioteka PAU i PAN w Krakowie, Akta rodziny Loccich, rkps 686, 687
