Armia „Kraków”
Armia „Kraków” to operacyjny związek Wojska Polskiego II RP, utworzony 23 marca 1939 roku. Jej zadaniem była obrona Śląska oraz zachodniej Małopolski. W czasie kampanii wrześniowej dowodził nią gen. bryg. Antoni Szylling, a w jej skład wchodziło pięć dywizji piechoty oraz jednostki kawalerii i forteczne.
Historia utworzenia
W obliczu rosnącego zagrożenia ze strony Niemiec, w marcu 1939 roku w Warszawie odbyło się zebranie oficerów, które miało na celu przygotowanie Armii „Kraków” do obrony. Gen. Szylling opracował wstępny plan działań oraz ustalił zadania dla armii, w tym obronę Górnego Śląska oraz osłonę Krakowa.
Zadania i struktura
Armia „Kraków” miała za zadanie:
- Obronę rejonu przemysłowego Górnego Śląska.
- Osłonę Krakowa od południowego zachodu.
- Zabezpieczenie linii kolejowej Ząbkowice—Częstochowa.
- Utworzenie linii obrony w obszarze umocnionym „Śląsk”.
Ogólny plan zakładał przesuwanie frontu obronnego z zachodu w kierunku południowo-wschodnim, z wykorzystaniem umocnień wzdłuż granicy.
Walki we wrześniu 1939
1 września 1939 roku Armia „Kraków” stawiła czoła niemieckim siłom, które próbowały przełamać jej linie obrony. Mimo ciężkich walk, armia cofała się w kierunku wschodnim, prowadząc nieustanne starcia. 17-20 września doszło do bitwy pod Tomaszowem Lubelskim, gdzie armia ostatecznie skapitulowała.
Obsada personalna
Dowództwo Armii „Kraków” składało się z wielu kluczowych dowódców, w tym:
- Gen. bryg. Antoni Szylling – dowódca armii.
- Płk dypl. Stanisław Wiloch – szef sztabu.
- Gen. bryg. Aleksander Narbut-Łuczyński – dowódca etapów.
Upamiętnienie
Armia „Kraków” zapisała się w historii Polski jako jednostka, która stawiała opór w obliczu agresji niemieckiej, jednak ostatecznie uległa przeważającym siłom w 1939 roku.
