„`html
Antoni Brodowski
Antoni Brodowski herbu Łada (ur. przed 26 grudnia 1784 w Warszawie, zm. 31 marca 1832 tamże) był polskim malarzem, jednym z czołowych przedstawicieli klasycyzmu w Polsce.
Życiorys
W latach 1805–1808 Brodowski przebywał w Paryżu jako guwerner dzieci Tadeusza Mostowskiego, a w 1809 wrócił do stolicy Francji jako stypendysta rządowy. Jego nauczycielami byli m.in. Jacques Jean Baptiste Augustin oraz Jacques-Louis David. Po powrocie do Warszawy w 1815, pracował jako urzędnik.
W 1819 zdobył złoty medal za dzieło Gniew Saula na Dawida, co umożliwiło mu objęcie stanowiska profesora rysunków i malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1822 został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Zmarł w 1832 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Dzieła
- Parys w czapce frygijskiej, 1812
- Portret Karola Brodowskiego, brata artysty, 1813
- Gniew Saula na Dawida, 1812-1819
- Portret Ludwika Osińskiego w stroju wolnomularskim, około 1820
- Edyp i Antygona, 1828
Bibliografia
- Krystyna Sroczyńska, Antoni Brodowski, 1784–1832, Życie i dzieło, Agencja Wydawnicza Varsovia, 1985.
- Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989.
Linki zewnętrzne
Reprodukcje rysunków Antoniego Brodowskiego w bibliotece Polona.
„`
