Aleksander – cesarz bizantyński
Aleksander (ur. 870, zm. 6 czerwca 913) był cesarzem bizantyńskim w latach 912–913. Był synem cesarza Bazylego I oraz Eudokii Ingeriny, a jego starszym bratem był cesarz Leon VI Filozof. W latach 879–912 współrządził ze swoim ojcem i bratem.
Po śmierci Leona w 912 roku, Aleksander objął tron jako jego następca oraz regent nieletniego bratanka, Konstantyna. Jego panowanie było jednak krótkie i charakteryzowało się brakiem zainteresowania sprawami państwowymi. Aleksander był postrzegany jako lekkoduch, co negatywnie wpłynęło na jego rządy.
W trakcie jego krótkiego panowania, Aleksander podjął kilka kontrowersyjnych decyzji, takich jak uwięzienie cesarzowej w klasztorze oraz usunięcie doradców Leona z zajmowanych stanowisk. W tym czasie Bułgarzy zaczęli przygotowywać się do ataku na cesarstwo.
Aleksander zmarł w 913 roku podczas przygotowań do wojny. Na łożu śmierci wyznaczył swojego bratanka, Konstantyna, na swojego następcę. Konstantyn VII objął tron jako małoletni cesarz.
Podsumowanie
- Aleksander był cesarzem bizantyńskim w latach 912–913.
- Był synem Bazylego I i Eudokii Ingeriny, a jego bratem był Leon VI Filozof.
- Po śmierci Leona, Aleksander został regentem Konstantyna, swojego bratanka.
- Nie interesował się sprawami państwowymi, co prowadziło do nieefektywnych rządów.
- Zmarł w 913 roku, wyznaczając Konstantyna VII na swojego następcę.
