Zapora Afsluitdijk
Afsluitdijk to zapora wodna w Holandii, zbudowana w latach 1927–1932, która oddziela zbiornik IJsselmeer od Morza Północnego. Rozciąga się na 32 kilometry, a jej budowa umożliwiła osuszanie zatoki Zuiderzee, co przyczyniło się do powstawania żyznych polderów oraz zwiększenia powierzchni kraju. Na zaporze przebiega autostrada A7/E22 łącząca Amsterdam z Groningą.
Pierwsze plany
Pomysł osuszenia Zuiderzee pojawił się już w 1667 roku, lecz technologia tamtych czasów nie pozwoliła na jego realizację. W XIX wieku inżynier Cornelis Lely zaproponował budowę zapory jako odpowiedź na wielką powódź, która miała miejsce w 1916 roku.
Budowa zapory
Prace nad zaporą rozpoczęły się w styczniu 1927 roku i zakończyły w maju 1932. W pierwszym etapie powstała próbna zapora Amsteldiepdijk. Afsluitdijk budowano z piasku i gliny wydobywanej z dna Zuiderzee, a jej podstawę wzmocniono blokami bazaltowymi i matami z drewna wierzbowego. Ostateczne zamknięcie zapory miało miejsce 28 maja 1932 roku.
Na obu końcach zapory zbudowano śluzy i kompleksy zasuw, które regulują poziom wody w IJsselmeer. Proces budowy wymagał użycia 23 milionów m³ piasku i 13,5 miliona m³ gliny, a zatrudnienie znalazło 4000–5000 robotników, co pomogło w czasie Wielkiego Kryzysu.
Następstwa budowy
Po zakończeniu budowy zapory planowano osuszenie obszaru odgrodzonego przez Afsluitdijk. Do końca lat 60. XX wieku powstały trzy poldery:
- Noordoostpolder (1942) – 48 tys. ha
- Oostelijk Flevoland (1957) – 54 tys. ha
- Zuidelijk Flevoland (1968) – 44 tys. ha
Dodatkowo w 1976 roku ukończono budowę zapory Houtribdijk, która połączyła Enkhuizen z Lelystad, tworząc jezioro Markermeer. Rząd holenderski zrezygnował jednak z ostatecznego osuszania tego obszaru.
II wojna światowa
W dniach 12–14 maja 1940 roku miała miejsce Bitwa o Afsluitdijk, która miała znaczący wpływ na wydarzenia wojenne w regionie.
