Adam z Bremy
Adam z Bremy, znany również jako Adam Bremeński, był niemieckim kronikarzem i geografem, który żył w XI wieku (ur. ok. 1050, zm. po 1081). Przybył do Bremy w 1068 roku, gdzie rozpoczął pracę nad historią „Hamburga i ziem północnych”, a w następnym roku objął kierownictwo szkoły katedralnej w Bremie.
Dzieło
Najważniejszym dziełem Adama jest Gesta Hammaburgensis ecclesiae pontificum, które obejmuje okres od 755 do 1072 roku. Książka składa się z czterech ksiąg:
- Liber I – historyczna
- Liber II – historyczna
- Liber III – historyczna
- Descriptio insularum aquilonis – geograficzna
Informacje w Gesta… są częściowo oparte na wcześniejszych kronikach oraz na badaniach i wywiadach przeprowadzonych przez Adama, w tym z królem Danii, Swenem Estrydsenem. W dziele tym po raz pierwszy pojawia się łacińska nazwa Morza Bałtyckiego.
Znaczenie dzieła
Adam z Bremy zawarł w swojej pracy mapę Skandynawii oraz pierwsze wzmianki o Grenlandii i Winlandii, obszarze odkrytym przez Leifa Erikssona w Ameryce Północnej. Jego kronika dostarcza cennych informacji historycznych dotyczących nie tylko Hamburga, ale także Słowian, mieszkańców Jutlandii i ludów nadbałtyckich. Wiele z faktów i postaci opisanych przez Adama to jedyne znane źródła wiedzy na ich temat.
