Carl Joachim Friedrich Ludwig Achim von Arnim
Achim von Arnim (ur. 26 stycznia 1781 w Berlinie, zm. 21 stycznia 1831 w Wipersdorfie) był niemieckim pisarzem i kluczową postacią romantyzmu heidelberskiego, obok Clemensa Brentano i Josepha von Eichendorffa. Jego najważniejszym dziełem jest powieść Die Kronenwächter.
Życiorys
Pochodził z szlacheckiego rodu Arnim. Jego ojciec, baron Joachim Erdmann von Arnim, był pruskim dyplomatą. Achim studiował prawo i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Haale, a po ukończeniu studiów podróżował po Niemczech i Europie Zachodniej. Pod wpływem Goethego i Herdera zaczął zbierać niemieckie legendy i piosenki ludowe, co zaowocowało wydaniem wspólnie z Brentano zbioru Des Knaben Wunderhorn (1805).
W 1811 roku założył organizację, znaną później jako Christlich-deutsche Tischgesellschaft, która propagowała pruski patriotyzm. Arnim krytykował racjonalizm oświecenia, twierdząc, że powszechna edukacja prowadzi do utraty narodowej tożsamości, co z kolei sprzyjało idealizacji średniowiecza i dążeniu do zjednoczenia Niemiec.
Dzieła
- Hollin’s Liebeleben (1802)
- Ariel’s Offenbarungen (1804)
- Kriegslieder (1806)
- Das Knaben Wundernhorn (1806, 1808; z Clemensem Brentano)
- Tröst Einsamkeit (1808)
- Der Wintergarten (1809)
- Mistris Lee (1809)
- Armut, Reichthum, Schuld und Buße der Gräfin Dolores (1810)
- Halle und Jerusalem (1811)
- Isabella von Ägypten (1812)
- Schaubühne (1813)
- Die Kronenwächter (1817)
- Der tolle Invalide auf dem Fort Ratonneau (1818)
- Fürst Ganzgott und Sänger Halbgott (1818)
- Die Gleichen (1819)
- Die Majoratsherren (1819)
- Owen Tudor (1820)
- Landhausleben (1826)
- Die Päpstin Johanna (1846; opublikowane pośmiertnie)
Podsumowanie
Achim von Arnim był istotną postacią niemieckiego romantyzmu, którego prace koncentrowały się na narodowej tożsamości i ludowej kulturze. Jego twórczość wywarła znaczący wpływ na rozwój literatury niemieckiej w XIX wieku.
