Abstrakcja geometryczna
Abstrakcja geometryczna to kierunek w sztuce, który koncentruje się na wykorzystaniu różnych form geometrii. Jest ona przeciwieństwem abstrakcji organicznej, która opiera się na bardziej ekspresyjnych, organicznych kształtach.
Historia
W ramach sztuki abstrakcyjnej wyodrębniły się dwa główne typy malarstwa: abstrakcja geometryczna, określana jako „zimna”, oraz abstrakcja organiczna, znana jako „gorąca”. W miarę rozwoju sztuki abstrakcyjnej pojawiły się idee łączenia malarstwa z innymi dziedzinami sztuki, co sprzyjało powstawaniu nowych koncepcji jedności stylowej oraz rozwoju teorii artystycznych.
Abstrakcja geometryczna w Europie
W różnych krajach europejskich rozwijała się abstrakcja geometryczna, a do jej przedstawicieli należą:
- Białoruś: Kazimierz Malewicz
- Rosja: Władimir Tatlin, Aleksandr Rodczenko, El Lissitzky, Wassily Kandinsky
- Holandia: Piet Mondrian, ruch De Stijl i teoria neoplastycyzmu
- Niemcy: założenia Bauhausu
- Polska: Wacław Szpakowski, Jerzy Lengiewicz
Bibliografia
- Kotula A., Krakowski P., Sztuka abstrakcyjna, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1973
- Serafin A., Architektoniczna interpretacja dzieł sztuki awangardowej w pierwszej połowie XX wieku, w: Nawrocka E., Żmudzka-Brodnicka M., Płotka W., Żerko J. (red.), Wokół problemów z interpretacją i historią, Gdańsk 2011
- Serafin A., Abstrakcja geometryczna, a forma organiczna, Wydawnictwa Politechniki Łódzkiej, Łódź 2014
