Aaron – Biskup i Arcybiskup Krakowski
Aaron (zm. 15 maja lub 9 października 1059) był biskupem krakowskim, arcybiskupem oraz pierwszym opatem benedyktynów tynieckich. Jego imię, popularne wśród irlandzkich i szkockich mnichów, sugeruje powiązania z reformatorami życia zakonnego oraz ruchem kluniackim.
Przybycie do Polski
Przypuszcza się, że Aaron przybył do Polski z Kolonii, gdzie arcybiskupem był jego wuj, Herman. W 1044 roku objął stanowisko opata klasztoru benedyktynów w Tyńcu, ufundowanego przez Kazimierza Odnowiciela. Dwa lata później, w 1046 roku, został biskupem krakowskim.
Arcybiskupstwo
Aaron prawdopodobnie otrzymał arcybiskupi paliusz od papieża około 1049 roku. Istnieją różne teorie dotyczące jego statusu arcybiskupa; niektórzy badacze sugerują, że biskupstwo krakowskie mogło być podniesione do rangi arcybiskupstwa w tym okresie, podczas gdy inni twierdzą, że Aaron mógł otrzymać tę godność indywidualnie, bez jurysdykcji arcybiskupiej.
Reforma Kościoła
Aaron współpracował z księciem Kazimierzem Odnowicielem w reformie Kościoła w diecezji. Na duchowieństwo świeckie nałożył obowiązek odśpiewywania psalmów, a przypisuje mu się także założenie kapitulnej biblioteki krakowskiej. Ustanowił dziesięciny dla klasztoru tynieckiego z gruntów opackich.
Sakramentarz Tyniecki
Niektórzy badacze sugerują, że Aaron mógł przywieźć do Polski sakramentarz tyniecki, jeden z najstarszych rękopisów w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Jednak bardziej prawdopodobne jest, że dokument ten powstał w Kolonii między 1070 a 1080 rokiem.
Dziedzictwo
Kapituła krakowska przyjęła herb osobisty Aarona. Postać biskupa Aarona pojawia się również w literaturze, w tym w powieści historycznej Teodora Parnickiego „Srebrne orły” oraz w „Nowej baśni”.
Bibliografia
- Roman Grodecki, Aaron w Polski Słownik Biograficzny, tom I, Kraków 1935
- Aleksandra Witkowska, Aaron w Encyklopedia katolicka, tom I, Lublin 1995
