W Kościele katolickim adwent, mający na celu przygotowanie się do świąt Bożego Narodzenia, rozpoczyna się w niedzielę. Poza niedzielnymi mszami, każdego ranka odprawiane są roraty, na które wierni przybywają z lampionami. Parafie organizują również rekolekcje. W ciągu ostatnich kilkunastu lat, Kościół zwraca szczególną uwagę na radosny charakter oczekiwania na te niezwykłe uroczystości, co znajduje odzwierciedlenie w braku zakazu organizowania hucznych zabaw.
Pochodzenie Słowa ADWENT
Termin „adwent” wywodzi się z łacińskiego słowa „adventus”, co oznacza przyjście. W starożytnym Rzymie odnosiło się ono do oficjalnego przyjazdu cezara. Z czasem, w kontekście wczesnego chrześcijaństwa, używane było do opisania podwójnego przyjścia Chrystusa: jako człowieka oraz sędziego na końcu czasów.
Historia ADWENTU
Pierwsze wzmianki o przygotowaniach chrześcijan do obchodu Narodzenia Pańskiego sięgają roku 380, kiedy to w Hiszpanii na synodzie w Saragossie zalecano wiernym, aby od 17 grudnia do 6 stycznia zbierali się na modlitwy, celebrowane w dniu obchodów Epifanii. To czasu obchodzono cztery wydarzenia: narodziny Jezusa, pokłon mędrców, chrzest Chrystusa w Jordanie i jego pierwszy cud w Kanie Galilejskiej, które obecnie są rozpatrywane w osobnych kontekstach.
W tradycji gallikańskiej adwent miał charakter pokutny, a wspólne posty, takie jak abstynencja, były powszechnie praktykowane. W V wieku biskup Perpetuus wprowadził w Galii post w poniedziałki, środy i piątki, zaczynając od dnia świętego Marcina (11 listopada). Z kolei w Rzymie ten okres modlitwy i przygotowań do Bożego Narodzenia zorganizowano dopiero w drugiej połowie VI wieku, kiedy to adwent stał się częścią liturgii, a jego charakter zmienił się na radosne oczekiwanie, wspomagane śpiewami takimi jak „Alleluja” oraz odpowiednim doborem czytań biblijnych.
Kultywowanie TRADYCJI
W VI wieku papież Grzegorz Wielki ujednolicił zalecenia liturgiczne związane z adwentem, który obecnie trwa cztery niedziele. W Polsce już w XII wieku, zgodnie z homiliami wawelskimi, obchodzono pięć niedziel adwentowych, zwracając uwagę na nadchodzące Boże Narodzenie jako czas radości i refleksji.
W pierwszym etapie adwentu dominują myśli o ostatecznym przyjściu Chrystusa. Natomiast ostatni tydzień liturgiczny koncentruje się na przygotowaniu wiernych do radosnych świąt narodzenia Zbawiciela, symbolizując „tajemnicę wcielenia Syna Bożego”.
Jednym z ważniejszych obiektów w tym czasie jest wieniec adwentowy, składający się z gałązek iglastych i czterech świec. Zwyczaj ten został przyjęty na polskich ziemiach najpierw przez rodziny ewangelickie, a od lat 20. XX wieku również w Kościele katolickim. Obecnie wieńce zdobią ołtarze, a kolejne zapalane świece wyznaczają upływ czasu aż do zbliżającej się uroczystości.
Poczatek NOWEGO ROKU LITURGICZNEGO
Adwent oznacza także początek nowego roku liturgicznego w Kościele oraz nowego roku duszpasterskiego w Polsce, którego hasłem w tym roku jest „Pielgrzymi nadziei”. W ramach akcji Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, Caritas Polska przygotowało 2 miliony świec do nabycia w parafiach. Zyski z ich sprzedaży zostaną przeznaczone na pomoc dzieciom z ubogich rodzin. Prezydent Andrzej Duda oraz jego małżonka apelują: „Niech blask wigilijnych świec rozświetli nasze stoły, a nasza pomoc będzie wsparciem dla osób, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej”.
