Feliks Kreutz
Feliks Kreutz (1844-1910) był polskim geologiem, profesorem i rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Urodził się w Nowym Sączu, a zmarł w Zakopanem. Był ojcem Stefana Kreutza.
Wykształcenie i kariera
Studia mineralogiczne rozpoczął na Uniwersytecie Lwowskim, a następnie kontynuował naukę w zakresie chemii, geologii i mineralogii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uzupełnił swoją edukację w Wiedniu, gdzie był uczniem Alojzego Altha.
W 1870 roku został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Mineralogii na Uniwersytecie Lwowskim, a trzy lata później uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1874-1875 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. W 1887 objął Katedrę Mineralogii UJ i był rektorem uczelni w latach 1898-1899 oraz dziekanem Wydziału Filozoficznego (1900-1901).
Działalność naukowa
- Członek korespondent Akademii Umiejętności od 1887, a członkiem czynnym od 1888.
- Dyrektor Muzeum Mineralogicznego we Lwowie w latach 1870-1887.
- Założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika w 1873 roku.
- Pionier badań mikroskopowych w mineralogii, współredaktor Atlasu geologicznego Galicji.
W swojej pracy naukowej zajmował się m.in. krystalografią, petrogenezą i sejsmologią. Przeszedł na emeryturę w 1903 roku z powodu przepracowania.
Zaangażowanie polityczne
W latach 1887-1903 był posłem na Sejm Galicyjski, a w 1903 roku został radcą dworu.
Pochówek
Feliks Kreutz został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Wybrane publikacje
- Trachit sanidyno-oligoklasowy z okolicy Szczawnic (1868)
- Tatry i wapienie rafowe w Galicyi (1888)
- Rzecz o trzęsienia ziemi w Galicyi wschodniej (1876)
- O granitach wołyńskich zawierających turmalin (1889)
- Sól kamienna i fluoryt, ich barwa, fluorescencya i fosforescencya (1897)
Źródła
* Biogramy uczonych polskich, Część VII: Nauki o Ziemi i górnicze, Ossolineum, Wrocław 1992
* R. Zuber Feliks Kreutz (Wspomnienie pośmiertne z portretem). «Kosmos», t. 35, 1910, S. 883-887
