Miodrag Bulatović
Miodrag Bulatović (20 lutego 1930 – 15 marca 1991) był serbskim pisarzem z Czarnogóry, znanym z powieści i opowiadań. Uznawany jest za jednego z odnowicieli powojennej serbskiej literatury, a jego prace są często tłumaczone, w tym na język polski.
Kariera literacka
Bulatović studiował psychologię i literaturoznawstwo na Uniwersytecie w Belgradzie. Zadebiutował w 1955 roku tomem opowiadań Diabły nadchodzą, który wzbudził kontrowersje. Jego twórczość, pełna eksperymentów językowych i formalnych, często ukazuje ludzi marginalizowanych społecznie, takich jak członkowie artystycznej bohemy czy mieszkańcy górskich wiosek.
Najbardziej kontrowersyjna była powieść Bohater na ośle, która w groteskowy sposób przedstawia włoską okupację w czasach II wojny światowej. Bulatović został oskarżony o fałszowanie historii, co zmusiło go do emigracji na Zachód. Mimo to, Bohater na ośle jest uważany za jego najlepsze dzieło.
Styl i tematyka
Pisarstwo Bulatovicia charakteryzuje się:
- wulgaryzmami i przerysowaniami,
- wybujałym erotyzmem,
- metaforycznością i poetyckimi środkami wyrazu.
Jego proza często odnosi się do barw i obrazów, a technika pisarska bywa porównywana z latynoskim realizmem magicznym ze względu na elementy ironiczne i surrealistyczne.
Dzieła
- 1955 – Đavoli dolaze (pol. Diabły nadchodzą)
- 1959 – Crveni petao leti prema nebu (pol. Czerwony kogut leci wprost do nieba)
- 1967 – Heroj na magarcu (pol. Bohater na ośle)
- 1969 – Rat je bio bolji (pol. Wojna była lepsza)
- 1975 – Ljudi sa četiri prsta (pol. Ludzie o czterech palcach)
- 1983 – Gullo Gullo (pol. Gullo gullo)
- 1990 – Ljubavnik smrti (publicystyka)
W Polsce ukazały się także wybory opowiadań, w tym Największa tajemnica świata oraz dłuższe opowiadanie Tyrania wydane w 1983 roku.
Bulatović pozostaje istotną postacią w literaturze serbskiej, a jego dzieła są cenione za innowacyjność i głębię tematyczną.
