„`html
Emil Szramek
Emil Michael Szramek (ur. 29 września 1887 w Tworkowie, zm. 13 stycznia 1942 w KL Dachau) był polskim duchownym katolickim oraz błogosławionym i męczennikiem Kościoła katolickiego.
Życiorys
Emil Szramek pochodził z rodziny chałupniczej. Po ukończeniu szkoły elementarnej w Tworkowie, kontynuował naukę w gimnazjum w Raciborzu oraz na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie studiował teologię (1907–1910).
Kapłaństwo
22 czerwca 1911 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Georga Koppa. Jego pierwsze placówki duszpasterskie to Miechowice i Tychy. W Tychach przygotował doktorat, który obronił w 1916 roku. W latach 1916–1923 pracował w Zaborzu i Mikołowie, a także był współzałożycielem Towarzystwa Oświaty im. św. Jacka, gdzie redagował „Głosy znad Odry”. Po utworzeniu Administracji Apostolskiej dla Śląska Górnego, został kanclerzem kurii. W 1926 roku otrzymał parafię w Katowicach.
Szramek był zwolennikiem otwartości i współpracy między Polakami a Niemcami, a jego prace naukowe dotyczyły kultury i folkloru Śląska. W 1934 roku opublikował książkę Śląsk jako problem socjologiczny.
Prześladowanie i męczeńska śmierć
W czasie II wojny światowej Emil Szramek znalazł się na liście proskrypcyjnej Sonderfahndungsbuch Polen. Aresztowany 8 kwietnia 1940 roku, trafił do obozów koncentracyjnych, w tym KL Dachau. W obozie stał się przywódcą księży, niosąc nadzieję więźniom i głosząc kazania. Został zamordowany w obozie przez zamrażanie wody w izbie chorych.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (20 grudnia 1927)
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)
Beatyfikacja
Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II w 1999 roku, uznając go za jednego z 108 polskich męczenników II wojny światowej.
„`
