Osiek Łużycki

Osiek Łużycki

Osiek Łużycki (niem. Wendisch Ossig) to wieś położona w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec. Miejscowość ma długość około 1,2 km i znajduje się na Pogórzu Izerskim, na wysokości 195-210 m n.p.m. W 2011 roku liczba ludności wynosiła 317 osób.

Historia administracyjna

W latach 1954–1959 Osiek Łużycki był siedzibą gromady, a po jej zniesieniu włączono go do gromady Radomierzyce. W latach 1975−1998 wieś administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Nazwa

Nazwa Osiek Łużycki prawdopodobnie pochodzi od łużyckiego słowa oznaczającego „siekanie”, co odnosi się do deforestacji. Heinrich Adamy w 1888 roku wymienia formę nazwy „Ossek”, tłumacząc ją jako „wykarczowany las”. Z kolei Konstanty Damrot w 1896 roku podaje nazwę wsi w polskim brzmieniu „Osiek” oraz niemiecką „Wendisch Ossig”, związaną z Serbami łużyckimi. W średniowiecznych dokumentach miejscowość występuje pod nazwami „Ozzek” (1385) oraz „Wendiss Ossigk” (1340).

Zabytki

Wśród zabytków Osieka Łużyckiego znajdują się:

• Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny – ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, z 1532 roku, przebudowany w XVII wieku. Posiada późnorenesansowy ołtarz i barokowe epitafia z XVIII wieku.
• Cmentarz przykościelny – ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, z XVII wieku.

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, red. Marek Staffa, T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż), Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003.