„`html
Morochów
Morochów, znany w języku łemkowskim jako Морохів, to wieś położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Zagórz. Znajduje się około pół kilometra od rzeki Osławy. W latach 1975–1998 miejscowość ta należała do województwa krośnieńskiego.
Historia
Historia Morochowa sięga 1402 roku, kiedy to po raz pierwszy została wzmiankowana w dokumentach. W 1468 roku przeprowadzono granicę między Porażem, Czaszynem a Morochowem. W XVII wieku majątek należał do Jana Morochowskiego, a w XIX wieku do Wacława Lisowieckiego. W 1898 roku wieś liczyła 373 mieszkańców i obejmowała powierzchnię 5,09 km². Morochów jest jednym z najstarszych miejsc górnictwa naftowego, gdzie kopalnie ropy istniały przed 1884 rokiem.
W latach 1918–1919 Morochów był częścią Republiki Komańczańskiej. W 1944 roku, podczas operacji dukielsko-preszowskiej, wieś była miejscem stacjonowania niemieckiej 96. Dywizji Piechoty.
Wiek XXI
Od 2002 roku w Morochowie organizowane są warsztaty artystyczne w ramach Szkoły Dziedzictwa Kulturowego Pogranicza. Wydarzenia odbywają się w wyremontowanej stodole, gdzie prezentowane są różne spektakle teatralne.
Obiekty sakralne
- Prawosławna cerkiew Spotkania Pańskiego: wybudowana około 1837 roku, wcześniej greckokatolicka. Obecnie jest siedzibą miejscowej parafii prawosławnej.
- Rzymskokatolicka kaplica filialna: należy do parafii Matki Boskiej Gromnicznej w Porażu, wcześniej Morochów był częścią parafii św. Mikołaja w Niebieszczanach.
Mieszkańcy
W XIX wieku w Morochowie mieszkały takie nazwiska jak: Barniat, Bendza, Bogacz, Bojko, Braczko, Wowczak oraz wielu innych.
Metryki
W Morochowie prowadzone były metryki unickie dla:
- Liber natorum (1791–1829, 1831–1835, 1837–1845)
- Liber copulatorum (1793, 1795–1800, 1821–1830, 1833–1835, 1837–1845)
- Liber mortuorum (1791–1810, 1821–1830, 1837–1845)
„`
