Raga w Muzyce Klasycznej Indyjskiej
Raga (z sanskrytu: राग rāga) to kluczowy element klasycznej muzyki indyjskiej, definiujący typ melodii i tonu o emotywnym wyrazie, który służy jako baza do improwizacji. Utwory muzyczne dzielą się na męskie (raga) i żeńskie (ragini), którym przypisane są określone bóstwa, często ukazywane artystycznie.
Struktura Ragi
Skodyfikowane ragi stanowią fundament indyjskiej muzyki. Klasyczna raga zaczyna się od preludium, nazywanego alapem, które ma różną długość w zależności od nastroju wykonawcy i odbywa się bez akompaniamentu instrumentów perkusyjnych. Raga właściwa, znana jako gat, rozpoczyna się w momencie dołączenia bębna, który ustala rytm i tempo utworu.
Części Ragi
Pełna struktura ragi składa się z czterech części:
- sthai – główny temat
- antara – dodatkowy temat w wyższych rejestrach
- sańćari – rozwój obu tematów
- abhog – zakończenie
Na Południu odpowiednikiem tych części są: pallavi, anupallavi, ćaran oraz ponownie pallavi.
Improwizacja i Ragamala
Muzycy często improwizują, co prowadzi do płynnych przejść między różnymi ragami. Taki ciąg utworów określany jest jako ragamala („girlanda rag”). Koncerty mogą trwać wiele godzin, a poszczególne utwory odzwierciedlają zmieniający się nastrój pory dnia i nocy. Z jednej męskiej ragi tradycyjnie wyprowadzano pięć pochodnych utworów „żeńskich”, co symbolizuje pięć żon boga.
