WCDMA – Podstawowe informacje
WCDMA (Wideband Code-Division Multiple Access) to technika dostępu do sieci radiowej używana w standardzie UMTS, która została opublikowana w 1999 roku. Umożliwia osiągnięcie prędkości transmisji danych do 384 kbit/s, a w połączeniu z techniką HSPA (High-Speed Packet Access) może oferować maksymalne prędkości do 21,6 Mb/s w kierunku terminala oraz 5,6 Mb/s w kierunku stacji bazowej.
Podstawowe zasady działania
- Użycie wspólnego kanału transmisyjnego o szerokości 5 MHz dla wielu transmisji.
- Definicja dwóch zakresów częstotliwości: uplink (terminal do stacji bazowej) i downlink (stacja bazowa do terminala).
- Technika WCDMA pozwala na jednoczesny dostęp do medium transmisyjnego poprzez kody, które rozpraszają dane w szerokim paśmie.
Historia i rozwój
Technika WCDMA została zaproponowana przez ETSI jako część systemu 3G (IMT-2000) i rozwijana jest przez 3GPP od 1999 roku. Pierwsza sieć komórkowa wykorzystująca WCDMA (FOMA) została uruchomiona przez NTT DoCoMo w 2001 roku. Do 2009 roku WCDMA było obecne w 290 sieciach w 120 krajach.
Specyfikacja i terminologia
Termin WCDMA odnosi się zarówno do techniki komunikacji, jak i do standardu sieci komórkowych, które ją implementują. WCDMA jest często mylone z HSDPA i HSUPA, które są jego rozwinięciami, poprawiającymi transfer danych w sieciach UMTS.
Użycie i zasoby w WCDMA
Kodowanie w WCDMA wykorzystuje kody ortogonalne i skramblujące, co pozwala na efektywne zarządzanie zasobami radiowymi. Transmisje są rozpraszane na wspólne pasmo, co umożliwia korzystanie z tej samej częstotliwości przez różne terminale w obrębie danej komórki.
Handover w WCDMA
WCDMA umożliwia tzw. soft handover, gdzie terminal może jednocześnie komunikować się z dwiema stacjami bazowymi, co poprawia jakość połączenia. Soft handover jest szczególnie efektywny w obszarach, gdzie sygnał z dwóch komórek się nakłada.
Przyszłość WCDMA
Technologia WCDMA jest wciąż rozwijana, zwłaszcza w kontekście zwiększania przepustowości i jakości usług. Z czasem może być stopniowo zastępowana przez nowsze standardy, takie jak LTE, ale obecnie nadal odgrywa istotną rolę w telekomunikacji, zwłaszcza w krajach, gdzie UMTS ma szerokie zastosowanie.
