„`html
Rynek Nowego Miasta
Rynek Nowego Miasta to plac usytuowany w Warszawie, w obrębie Nowego Miasta. Jego historia sięga przełomu XIV i XV wieku, kiedy to stał się centralnym punktem nowo lokowanego miasta, przylegającego do Starej Warszawy.
Historia
Pierwotnie rynek miał prostokątny kształt o wymiarach 140 m na 120 m. W XVI wieku na Rynku znajdowały się drewniane domy, z których większość spłonęła w pożarze w 1544 roku. W 1497 roku powstał tu drewniany ratusz, a w XVIII wieku został zastąpiony murowanym. Rynek przeszedł wiele zniszczeń, w tym podczas okupacji szwedzkiej oraz w 1944 roku, kiedy to został niemal całkowicie zniszczony.
Po II wojnie światowej rozpoczęto rekonstrukcję Rynku, która zakończyła się 1 września 1956 roku. Odbudowano jego wschodnią pierzeję oraz część kamienic zachodniej, nawiązując do form klasycystycznych.
Zabudowa
Rynek charakteryzuje się różnorodnością architektoniczną. Oto najważniejsze obiekty w poszczególnych pierzejach:
Pierzeja południowa
- Rynek Nowego Miasta 1
- Rynek Nowego Miasta 3
- Rynek Nowego Miasta 5/7 – w podwórzu znajdowało się Kino „Wars”
- Rynek Nowego Miasta 9
- ul. Freta 38 – dawniej Rynek Nowego Miasta 11
Pierzeja wschodnia
- Rynek Nowego Miasta 2 – barokowy kościół św. Kazimierza zaprojektowany przez Tylmana z Gameren, odbudowany w latach 1949–1957
- Rynek Nowego Miasta 4 – kamienica Kajetana Jurkowskiego, przetrwała II wojnę światową, restauracja w latach 1954–1955
- Rynek Nowego Miasta 6/8/10
Pierzeja północna
- Rynek Nowego Miasta 13/15
- Rynek Nowego Miasta 17
- Rynek Nowego Miasta 19
- Rynek Nowego Miasta 21/23
- Rynek Nowego Miasta 25
- Rynek Nowego Miasta 27
Pierzeja zachodnia
- ul. Freta 29 – kamienica Kubasiewiczów, odbudowana w latach 1951–1954
- ul. Freta 31 – kamienica Jana Alfonsa Jasińskiego, odbudowana w latach 1951–1954
- ul. Freta 33
- ul. Freta 35 – kamienica Franciszka Salwadora, odbudowana w latach 1951–1954
- ul. Freta 37 – kamienica Adama Kopanki, odbudowana w latach 1951–1954
Podsumowanie
Rynek Nowego Miasta jest nie tylko ważnym punktem historycznym Warszawy, ale także przykładem złożonego procesu odbudowy po zniszczeniach wojennych, z zachowaniem klasycystycznych form architektonicznych.
„`
