Johanna Bormann
Johanna Bormann (ur. 10 września 1893, zm. 13 grudnia 1945) była niemiecką nadzorczynią w nazistowskich obozach koncentracyjnych oraz zbrodniarką wojenną.
Życiorys
Bormann rozpoczęła służbę w SS w 1938 roku, motywując to chęcią zwiększenia dochodów. Swoją karierę w obozach zaczęła w Lichtenburgu, gdzie pracowała w kuchni pod kierownictwem Oberaufseherin Jane Bernigau. W 1939 roku została przeniesiona do obozu kobiecego w Ravensbrück, gdzie nadzorowała grupę roboczą.
W marcu 1942 roku Bormann trafiła do obozu Auschwitz I, gdzie była znana jako „kobieta z psami”, gdyż często towarzyszyły jej owczarki niemieckie, które wykorzystywała do zastraszania więźniarek. Od października 1942 roku pracowała w obozie zagłady Birkenau, zarządzając podległymi jej więźniarkami, w tym pod nadzorem Margot Drechsel, Marii Mandl i Irmy Grese.
W 1944 roku była w podobozie Hindenburg, a w styczniu 1945 powróciła do Ravensbrück. W marcu 1945 została przeniesiona do obozu Bergen-Belsen, który został wyzwolony 15 kwietnia 1945. Po wyzwoleniu w obozie znajdowało się 10 tysięcy zwłok i 60 tysięcy żywych więźniów.
Bormann została ujęta przez Brytyjczyków i osądzona w pierwszym procesie załogi Bergen-Belsen, który odbył się od 17 września do 17 listopada 1945 roku. Została skazana na śmierć i stracona przez powieszenie 13 grudnia 1945 roku.
