Dzisiaj jest 20 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

William Proxmire

William Proxmire: Krótkie biogram

William Proxmire (11 listopada 1915 – 15 grudnia 2005) był amerykańskim politykiem i członkiem Partii Demokratycznej, senator z Wisconsin. Ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda i Uniwersytecie Yale, a podczas II wojny światowej służył w wywiadzie wojskowym. Po wojnie zajął się działalnością gospodarczą oraz zaangażował w życie publiczne.

Kariera polityczna

W latach 1951-1952 był członkiem zgromadzenia stanowego Wisconsin. W kolejnych latach próbował bezskutecznie zdobyć stanowisko gubernatora stanu (1952, 1954, 1956). W 1957 roku wygrał wybory uzupełniające na senatora po śmierci Josepha McCarthy’ego i pełnił tę funkcję aż do stycznia 1989 roku, wygrywając kolejne wybory w 1958, 1964, 1970, 1976 oraz 1982. W listopadzie 1988 nie ubiegał się o reelekcję.

Znaczące osiągnięcia

Proxmire był przewodniczącym senackiej Komisji Bankowości, Mieszkalnictwa i Spraw Miejskich w latach 1975-1981 oraz 1987-1989. Zyskał sławę dzięki ustanowieniu Nagrody Złotego Runa (Golden Fleece Award), która miała na celu zwalczanie marnotrawienia publicznych funduszy. Krytykowano go jednak za przyznawanie nagrody zespołom pracującym nad wartościowymi projektami badawczymi, co doprowadziło do oskarżeń o zniesławienie oraz przeprosin dla laureatów, w tym dla SETI.

Zaangażowanie w prawa człowieka

Proxmire był także orędownikiem ratyfikacji przez Stany Zjednoczone konwencji ONZ o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa. W latach 1967-1986 wielokrotnie zabierał głos w tej sprawie, a senat ratyfikował konwencję 11 lutego 1986 roku.

Życie osobiste

Po zakończeniu kariery senackiej osiedlił się w Waszyngtonie, gdzie mieszkał do końca życia. Zmarł w wieku 90 lat, cierpiąc na chorobę Alzheimera. Był dwukrotnie żonaty; jego pierwszą żoną była Elsie Rockefeller, z którą rozwiódł się w 1955 roku, a następnie poślubił Ellen Hodges Sawall. Miał czworo dzieci, w tym dwoje z każdego małżeństwa oraz dwoje dzieci z pierwszego małżeństwa Ellen Hodges.