Adam Gorajski (zm. 1602)
Adam Gorajski, herbu Korczak, był wpływowym działaczem politycznym i religijnym w Rzeczypospolitej w okresie renesansu. Zajmował stanowiska posła na sejm, deputata do Trybunału Głównego Koronnego oraz marszałka sejmiku województwa lubelskiego.
Wykształcenie i działalność
Studiował na Uniwersytecie w Bazylei (1579–1580) oraz w Wittenberdze (1583). Był osobą dobrze wykształconą i majętną, a także jednym z czołowych przedstawicieli kalwinizmu w Polsce. Jego rodzicami byli Jan Gorajski i Anna Osmólska, a miał dwóch braci: Piotra i Jana.
Gorajski wychowywał się na dworze hetmana Jana Tarnowskiego, a następnie rozpoczął służbę wojskową na Podolu jako rotmistrz. Był aktywnym patronem zborów kalwińskich, fundując m.in. zbór w Biłgoraju w 1578 roku oraz wspierając inne miejsca kultu.
Życie religijne i kulturalne
Po śmierci teścia Stanisława Słupeckiego w 1576 roku, objął przywództwo kalwinistów lubelskich. Gorajski był osobą głęboko religijną, a jego dewiza brzmiała: „Dla Chrystusa i Ojczyzny”. Był również mecenasem sztuki i literatury; Erazm Gliczner w 1598 roku dedykował mu dzieło „Appellatia”, a Sebastian Klonowic stworzył dwa utwory poświęcone Gorajskiemu.
Śmierć i dziedzictwo
Adam Gorajski zmarł prawdopodobnie na początku 1602 roku, a wszystkie jego dobra odziedziczył syn Zbigniew. Jego życie i działalność miały znaczący wpływ na rozwój kalwinizmu oraz kultury w Polsce w czasach renesansu.
Podsumowanie
- Adam Gorajski – poseł, deputat, marszałek sejmiku.
- Studiował w Bazylei i Wittenberdze.
- Aktywny działacz kalwiński, fundator zborów.
- Mecenas literatury i sztuki.
- Zmarł w 1602 r., dziedzictwo objął syn Zbigniew.
