Fausto Coppi

Fausto Coppi

Fausto Coppi (15 września 1919 – 2 stycznia 1960) był wybitnym włoskim kolarzem, zarówno szosowym, jak i torowym. Zyskał przydomek „il Campionissimo” i zdobył wiele prestiżowych tytułów, w tym trzykrotnie medale na torowych i dwukrotnie na szosowych mistrzostwach świata.

Kariera

Coppi był jednym z najbardziej utytułowanych kolarzy w historii. Wygrał Tour de France (1949, 1952) oraz Giro d’Italia (1940, 1947, 1949, 1952, 1953) pięć razy, co czyni go jednocześnie rekordzistą tego wyścigu. Jego karierę przerwała II wojna światowa, jednak po jej zakończeniu wrócił do rywalizacji, zdobywając kolejne sukcesy.

W 1942 roku ustanowił rekord świata w jeździe godzinnej, który utrzymał się przez 14 lat. Coppi odnosił również sukcesy w wyścigach jednodniowych, wygrywając m.in. Giro di Lombardia, Mediolan-San Remo oraz Paryż-Roubaix. Jego styl jazdy opierał się często na długich, samotnych ucieczkach.

Na torze zdobył złote medale w indywidualnym wyścigu na dochodzenie na mistrzostwach świata w Paryżu (1947) i Kopenhadze (1949), a także pięciokrotnie wygrywał mistrzostwa Włoch w tej samej konkurencji.

Rywalizacja z Bartalim

Okres kariery Coppi’ego to czas znanej rywalizacji z Gino Bartalim, która zdefiniowała włoskie kolarstwo. Szczególnie pamiętny był wyścig Tour de France w 1949 roku, gdzie Coppi, początkowo traktowany jako pomocnik, ostatecznie zwyciężył z przewagą ponad 10 minut.

Życie prywatne

W 1951 roku zmarł jego młodszy brat Serse, co miało wpływ na Coppi’ego. W 1953 roku związał się z Giulią Occhini, co wywołało skandal społeczny we Włoszech. Jego kariera zaczęła tracić na sile, a w 1959 roku, podczas wyścigu w Afryce, zachorował na malarię. Po powrocie do Włoch, choroba nie została odpowiednio zdiagnozowana, co doprowadziło do jego przedwczesnej śmierci w wieku 40 lat.

Podsumowanie

Fausto Coppi pozostaje jedną z najbardziej znaczących postaci w historii kolarstwa, a jego osiągnięcia wciąż inspirują kolejne pokolenia sportowców.