Heinrich von Kleist
Heinrich von Kleist (ur. 18 października 1777 w Frankfurcie nad Odrą, zm. 21 listopada 1811 w Wannsee) był niemieckim pisarzem, dramaturgiem, poetą i publicystą, a także oficerem armii pruskiej.
Życiorys
Kleist stracił ojca w 1788 roku, co skłoniło go do przeniesienia się do Berlina. W latach 1792-1799 służył w armii pruskiej, walcząc przeciwko Francji. W 1795 roku awansował na chorążego, a w 1797 na podporucznika. Po odejściu z wojska w 1799 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Viadrina, gdzie uczył się m.in. matematyki i fizyki. Wkrótce po rozpoczęciu nauki zaręczył się z Wilhelminą von Zenge. Po trzech semestrach przerwał studia, aby pracować w pruskim ministerstwie gospodarki, na co wpłynęła wola rodziny jego narzeczonej.
W latach 1808-1810 redagował w Dreźnie pismo artystyczne Phoebus oraz periodyk Berliner Abendblätter. Zginął tragicznie, popełniając samobójstwo w towarzystwie przyjaciółki Henrietty Vogel.
Twórczość
Kleist jest znany głównie jako dramaturg i autor wielu znaczących sztuk, takich jak:
- Amphitryon (1805-1807)
- Książę Homburg (1810)
- Kasia z Heilbronnu albo próba ognia (1810)
- Penthesilea (1811)
- Rozbity dzban (1811)
Uważany jest również za pioniera niemieckiej nowelistyki psychologicznej, z dziełami takimi jak:
- Markiza z O… (1808)
- Michał Kohlhaas (1808)
- Zaręczyny w San Domingo (1811)
Jednym z kluczowych tekstów teoretycznych Kleista jest O teatrze marionetek. Wybór jego dzieł ukazał się w postaci zbiorów, m.in. Dzieła wybrane (1960) oraz Dramaty i nowele (1969).
