Władysław Łoziński

Władysław Łoziński (1843-1913) był polskim powieściopisarzem, historykiem i encyklopedystą, badaczem kultury polskiej, sekretarzem Ossolineum oraz prezesem Rady Wykonawczej Macierzy Polskiej. Był również kolekcjonerem dzieł sztuki i członkiem Towarzystwa Historycznego we Lwowie.

Życiorys

Urodził się 29 maja 1843 roku w Oparach. Jego rodzicami byli Walerian i Julia z Lewickich. Łoziński był bratem pisarza Walerego oraz prawnika Bronisława. Ukończył studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Lwowskiego. Pracował jako redaktor w kilku lwowskich gazetach, w tym w Gazecie Lwowskiej, którą zreformował i rozwijał w latach 1873-1883.

Był aktywnym członkiem różnych organizacji, m.in. Akademii Umiejętności oraz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Pełnił funkcję posła do austriackiej Rady Państwa oraz Izby Panów. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Lwowskiego oraz honorowe obywatelstwo miast Turka i Lwowa. Zmarł 20 maja 1913 roku i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Jego prace z zakresu historii miały znaczący wpływ na polskie środowisko naukowe, a jego badania były wykorzystywane w pracach nad Encyklopedią staropolską.

Kolekcja

W 1914 roku miasto Lwów zakupiło pałac Łozińskiego, gdzie umieszczono Lwowską Galerię Obrazów. Po II wojnie światowej kolekcja Łozińskiego pozostała w Lwowie, mimo wysiedlenia Polaków.

Dzieła

Powieści

Madonna Busowiska (1886)
Oko proroka, czyli Hanusz Bystry i jego przygody (1899)
Opowiadania imć pana Wita Narwoja rotmistrza (1873)
Skarb watażki (1875)

Prace naukowe

Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku (1903)
Sztuka lwowska w XVI i XVII wieku : architektura i rzeźba (1889)
Życie polskie w dawnych wiekach (1907)