Totila – Król Ostrogotów
Totila, znany także jako Totila Baudila, Nieśmiertelny (zm. 552), był królem Ostrogotów w latach 541–552. Urodził się w Treviso i został wybrany na króla przez Gotów z Pawii. Jego imię pojawia się na monetach jako Badvila oraz Badua.
W 541 roku, po objęciu tronu, Totila stawił czoła wojskom bizantyńskim, które dążyły do odzyskania terenów na północ od Padu. Wiosną 542 roku odniósł zwycięstwo nad cesarskimi wojskami w bitwie pod Faventia (Faenza), a następnie oblegał Florencję. W wyniku działań wojennych zdobył Brindisi, Cumae oraz Neapol.
W 542 roku, podczas podbijania południowej części Półwyspu Apenińskiego, Totila spotkał się ze św. Benedyktem, który przepowiedział mu rychły koniec panowania. W 545 roku w Rawennie pojawił się Belizariusz, wódz Justyniana, co skomplikowało sytuację Gotów. Mimo tego, Totila zdołał zdobyć Rzym 17 grudnia 546 roku.
Po zdobyciu Wiecznego Miasta, Totila, wspierany przez Franków, podjął próbę zdobycia Rawenny. Jednak Belizariusz wykorzystał osłabienie garnizonu w Rzymie i odbił miasto. Po odwołaniu Belizariusza do Konstantynopola, Totila dwukrotnie próbował odzyskać Rzym, co udało mu się w styczniu 550 roku.
Totila zginął 12 czerwca 552 roku w bitwie pod Busta Gallorum, gdzie prowadził atak jako dowódca ciężkiej jazdy Ostrogotów. Bitwa zakończyła się klęską Gotów, a jego następcą został Teja, ostatni król Ostrogotów.
Totila w opowieści Popa Duklanina
W postaci Totila można dostrzec zniekształcone echo legendarnego władcy Gotów, opisanego przez Popa Duklanina. Według kronikarza, Totila był synem Swewlada I i bratem Brusa oraz Ostroila. Po zwycięstwie nad chrześcijańskimi królami Dalmatyńczyków i Istrii, Totila udał się do Italii, podczas gdy Ostroil podjął wyprawę do Ilirii.
Podsumowanie
Totila był kluczową postacią w historii Ostrogotów, mającą wpływ na przebieg wojen z Bizancjum. Jego panowanie charakteryzowało się zarówno sukcesami militarnymi, jak i ostatecznym upadkiem w wyniku klęski w bitwie pod Busta Gallorum.
