Sieć Niskiego Napięcia
Sieć niskiego napięcia (nn) to system elektroenergetyczny, który dostarcza energię elektryczną do odbiorców indywidualnych. W Europie oraz wielu innych krajach prąd przemienny ma częstotliwość 50 Hz i napięcie fazowe 230 V. Dla odbiorców potrzebujących większej mocy, stosuje się sieci trójfazowe o napięciu międzyfazowym 400 V.
W przeszłości w Europie kontynentalnej przyjęto napięcie 220 V, natomiast w Wielkiej Brytanii 240 V. W połowie lat 90. XX wieku zdecydowano o standaryzacji na poziomie 230 V.
Różnice w Standardach Globalnych
W krajach takich jak USA czy Japonia, standardy napięcia są inne, na przykład w USA napięcie wynosi 127 V przy częstotliwości 60 Hz.
Metody Rozprowadzania Energii
Napięcie 230 V jest dostarczane na końcowym odcinku sieci elektroenergetycznych. W obszarach silnie zabudowanych, takich jak miasta, stosuje się kable ukryte pod ziemią. W mniej zaludnionych miejscach, jak wsie, używa się napowietrznych linii niskiego napięcia wykonanych z aluminiowych przewodów zawieszonych na słupach drewnianych lub żelbetowych, co zapewnia odpowiednią izolację.
- W miastach: kable podziemne.
- Na wsiach: linie napowietrzne.
Coraz częściej wykorzystuje się splot izolowanych przewodów, co zwiększa bezpieczeństwo i niezawodność sieci, eliminując ryzyko zwarć spowodowanych przez zwierzęta lub warunki atmosferyczne.
Transformacja Niskiego Napięcia w USA
W Stanach Zjednoczonych energia w osiedlach mieszkalnych rozprowadzana jest dwuprzewodową linią jednofazową. Niskie napięcie uzyskuje się z lokalnych transformatorów, które są umieszczane na słupach lub w szafach ulicznych. Transformator niskiego napięcia ma uzwojenie wtórne 240 V z odczepem.
Trójprzewodowa linia niskiego napięcia dostarcza napięcie dwufazowe 120/240 V do budynków. Przewód od odczepu transformatora jest uziemiony i działa jako przewód neutralny w obwodach 120 V, podczas gdy w obwodach 240 V przewód neutralny nie jest używany.
