Commodore 1541
Commodore 1541 to stacja dyskietek dedykowana 8-bitowym komputerom firmy Commodore, w tym Commodore 64. Standardowo obsługiwała jednostronne dyski 5,25″ o pojemności 170 KB, z możliwością dwustronnego zapisu po modyfikacji dyskietki. Stacja była sterowana mikroprocesorem MOS Technology 6502, który pełnił rolę zarówno kontrolera stacji, jak i procesora obsługującego system operacyjny CBM DOS 2.6. Jej wysoka moc obliczeniowa w porównaniu do komputerów, z którymi współpracowała, wpływała na cenę urządzenia.
Na przestrzeni lat wprowadzono różne modele stacji:
- 1541 (1982) – podstawowy model z wbudowanym zasilaczem,
- 1541C (1986) – cichsza wersja z jaśniejszą obudową,
- 1541-II (1988) – model z zasilaczem zewnętrznym.
W stacjach występowały dwa typy mechanizmów blokady dysków, produkowane przez Alps i Newtronics.
Problemy i rozbudowa
Stacja 1541 była przedmiotem wielu modyfikacji, które ułatwiały jej użytkowanie. W Polsce popularne były przełączniki wyłączające ochronę przed zapisem, co elimino wało potrzebę modyfikacji dyskietek. Dodawano również przyciski Reset oraz modyfikacje przyspieszające transfer do 80x lub 100x. Dostępne były alternatywne wersje systemu operacyjnego, takie jak Dolphin DOS.
Stacja miała tendencję do przegrzewania się, co skutkowało jej przezwaniem „tostera”. Aby poprawić wentylację, użytkownicy podnosili stację lub instalowali dodatkowe wentylatory. Zmiana napięcia w sieci zasilającej również pomogła w redukcji ciepła. Problemy stanowiły także ograniczone możliwości zmiany numeru urządzenia oraz serwomechanizm głowicy, który mógł powodować nieprawidłowe formatowanie dysków, generując głośne dźwięki i wibracje.
Następcy stacji 1541
Następnymi stacjami dyskietek były:
- Commodore 1570 – stacja 5,25″ dla Commodore 128,
- Commodore 1571 – dwustronna stacja 5,25″,
- Commodore 1581 – stacja 3,5″ dla C-64 i C-128.
